www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

4 RECENSIES

Jouw God is te veilig
door Mark Buchanan
Uitgeverij Medema
9789063534639
303 blz.
€ 17,95

'Ik zit vast. Dat is de reden waarom ik dit boek heb geschreven. Overal om me heen ervaren mensen een innerlijke dorheid, een geestelijk slaapwandelen. Ik ben er op uitgegaan om te weten te komen wat het medicijn is voor deze geestelijke uitputting. Waar zijn we vastgelopen en waarom? Hebben we misschien een verkeerd beeld van God gevormd?’

4. Archippus Boeken - 2010

Jouw God is te veilig

Recensie door M.J. de Haan

'Ooit werd aan een vriend van mij de vraag gesteld of hij wilde belijden dat hij de afgelopen maand iets had gelezen dat op de een of andere manier zijn geloof had ondermijnd. "Ja," antwoordde hij, "de Bijbel".' Dit is zomaar een citaat uit het boek van Mark Buchanan, 'Jouw God is te veilig'. De auteur probeert zijn lezers er van te overtuigen dat zij zich veelal ophouden in een schemergebied dat voor hen misschien wel bekend en vertrouwd is, maar niets te maken heeft met de rijkdom die God hen wil geven. Velen kiezen liever voor een leven in de woestijn dan het beloofde land binnen te gaan. In het eerste deel van het boek beschrijft hij een aantal treffende voorbeelden.

'God houdt Zich niet bezig met het vrijmaken van parkeerplaatsen vlak bij het winkelcentrum', is een ander citaat dat bij mij is blijven hangen. Buchanan bedoelt hiermee dat het tijd wordt dat wij ophouden om God voor ons karretje te spannen, en roept ons op onze veiligheid op te geven en ons voor Gods karretje te laten spannen. In het tweede deel van het boek doet hij een uitdagend appèl op de lezer om de vertrouwde en veilige kaders los te laten en zich door God te laten leiden en vormen. Ik heb het boek met zeer veel genoegen gelezen en daarbij de tijd genomen om de woorden te overdenken. Zeer de moeite waard!

3. CV-Koers - oktober 2006

Jouw God is te veilig

Recensie door Aad Kamsteeg

Veel christenen hebben van de heilige God een huisgod gemaakt en van de Schrift een honingzoete Bijbel. Maar het christelijk geloof is geen rozengeur en maneschijn.

Onlangs stond bij huisbezoeken in de gemeente waaraan mijn vrouw en ik verbonden zijn de vraag centraal naar Gods leiding in je leven. Het viel me toen op dat nogal wat broeders en zusters op de vraag of zij persoonlijk Gods leiding konden aanwijzen, over het algemeen positieve
dingen noemden. “Dat God mij mijn huidige man heeft gegeven." "Dat Hij me van mijn kanker heeft genezen." "Dat Hij me een baan heeft laten krijgen die me veel voldoening schenkt."

Mag ik daar wat naast stellen? Ik ben blij dat ik bij de Canadese voorganger Mark Buchanan lees dat "het leven helemaal niet zo eerlijk is, scheef en willekeurig en dat er geen reden lijkt te zijn voor meevallers, tegenvallers en blunders. Wie wordt er ziek, wie wordt er rijk, wie is mooi, wie is mismaakt? Is er een onderliggende logica in dit alles?" Buchanan ziet die logica niet. Ik evenmin. Wie kent geen gelovige die God met intense toewijding dient en bij wie toch kankercellen voortwoekeren of wiens huwelijk toch op de klippen liep?

Waarom ik opgelucht ben met Buchanans boek ‘Jouw God is te veilig’? Omdat ik ervan overtuigd ben dat de populaire boodschap dat God ons gezondheid en welvaart belooft als we maar genoeg geloven, onbijbels is. Sommige gelovigen worstelen zich van de ene tegenslag naar de andere, terwijl de buurman in de kerkbank zo ongeveer alle ellende bespaard blijft. Uit het één noch het ander valt op te maken wie bij God geliefd is.

Neem nu het bekende hoofdstuk Hebreeën 11 over geloofsgetuigen. Aanvankelijk lijkt het erop dat Gods leiding inhoudt dat Hij een sterkgeloof beloont met allerlei prettige dingen. Door te geloven krijgt de stokoude Sara toch nog een baby, vallen de muren van Jericho om, blijft Daniël ongedeerd in de leeuwenkuil en worden zelfs doden opgewekt. Maar dan is er plotseling vers 35: "Anderen echter... " Die anderen hadden eveneens een sterk geloof. Niettemin. Ze werden gearresteerd, gemarteld tot de dood erop volgde. Ze werden gestenigd, doormidden gezaagd, of stierven door het zwaard. Ze zwierven rond in geitenvellen, berooid, vernederd en mishandeld.

Houdt God niet van gelovigen die het slecht vergaat? We weten wel beter. De arme Lazarus kwam in de hemel, de rijke man erbuiten. In Lewis' Narnia wordt de leeuw Aslan (de Christusfiguur) goed, maar wel gevaarlijk genoemd. Christelijk geloof heeft niets te maken met rozengeur en maneschijn.

Weg uit het grensgebied
Buchanan roept ons op uit een zelfbedacht 'veilig grensgebied' te stappen. In dat grensgebied hebben we van de heilige God een huisgod gemaakt, van de Schrift als tweesnijdend zwaard een honingzoete Bijbel, van Jezus die ons oproept tot kruisdragen ons vriendje. In het grensgebied verlangen we zo naar oogverblindende wonderen, dat we niet langer ontroerd worden door het Lam dat zich naar de slachtbank liet leiden. We hebben er elke passie voor God verloren.

Hoe kunnen we ons aan die malaise ontworstelen? Buchanan wijst geen gemakkelijke weg. Hij zegt dat genade en geestelijke inspanning niet aan elkaar tegengesteld zijn. Ik mag als gelovige zeker zijn van Gods liefde en mijn behoud. Tegelijk zegt de Bijbel dat ik mijn verlossing verder moet uitwerken. Hoe? Door toewijding, geestelijke discipline en heilige gewoontes zoals mij terugtrekken voor gebed. En waartoe? Om van de Heilige Geest een vreugdevol leven in Christus te ontvangen.


God leidt elk mens over een eigen weg, maar steeds beoogt Hij ons dichterbij Hem te brengen. Is het toevallig dat ik meer mensen ken die dichter bij God kwamen via een tragedie dan doordat hen alles voor de wind ging? Daarin herken ik de van alle kanten bedreigde David in Psalm 3: "U, Heer bent een schild om mij heen... " Om mij heen... Dat betekent dat Gods belofte niet inhoudt dat Hij mij voor pijn zal bewaren, maar wel in de pijn. God is niet veilig. Hij is wel goed. Als ik daaraan twijfel, kijk ik naar Golgotha.

Zelfonderzoek
Zelfonderzoek is zinvol. Met welk motief probeer ik een godvruchtig leven te leiden? Wil ik God eigenlijk alleen maar overhalen mij te vrijwaren van een tumor, of doe ik het omdat ik Hem liefheb? Habakuk wist wat lijden was. En toch! “Ik zal juichen in de HERE.” Dat is pas geloven!

2. EO-Visie - 6 mei 2006

1. Uitdaging – mei 2006

'Christenen aanbidden een god die wat rommelt ‘in zijn tuintje'

Recensie door Gertjan de Jong

Jouw God is te veilig. Het is de titel van dit boek. maar ook de belangrijkste conclusie ervan. De ware God is namelijk niet fijn of aardig, zo stelt de auteur Mark Buchanan. En veilig is Hij allerminst.

Mark Buchanan, freelance schrijver, uitgever en voorganger van de New Life Community Baptist Church, zat lange tijd in een periode van geestelijke vermoeidheid. Deze vermoeidheid nam hij bij veel christenen waar en daarom besloot hij onderzoek te doen naar de oorzaak ervan. Zijn conclusie? Christenen aanbidden dikwijls een schijngod. "De god die wij aanbidden is de oppervlakkige vergaarbak van onze ijdele wensen en stumperige grillen", stelt de schrijver. "Wij willen een god die aardig en onbetekenend is, die ons in de watten legt."

Maar veel heil hoeven we van deze god niet te verwachten, meent Buchanan. "De veilige god heeft de macht niet om ons te troosten bij verdriet, of om ons wakker te schudden uit onze zelfgenoegzaamheid, of om ons te redden uit de diepte. Hij rommelt maar wat in zijn tuintje en zwaait naar voorbijgangers en verder zit hij ook veel binnen met een kruiswoordpuzzel."

Maar deze veilige god is niet de God zoals die zich in de Bijbel openbaart. Buchanan daagt ons uit om onze halfzachte god te verlaten en de heilige woestenij van een leven met de ware God te betreden. "God houdt zich niet bezig met het vrijmaken van parkeerplaatsen vlakbij het winkelcentrum, evenmin is het voor Hem van belang dat de lakens, in de kleur die wij graag willen hebben, precies in de aanbieding zijn wanneer ons salaris net is gestort.

Het belangrijkste doel van God is om u en mij heilig te maken."
Buchanan geeft in Jouw God is te veilig een grondige analyse van de menselijke neiging zelfgeboetseerde goden te aanbidden en onze traagheid in het volgen van Christus. Daarbij weet hij de lezer keer op keer te verassen met rake typeringen. Zoals deze: "Jezus weet dat we bozer worden om een gemiste bus of de vertraging van ons vliegtuig dan om misdaad en genocide. Hij weet dat we meer vreugde beleven aan het winnen van een spelletje dan aan het horen van het nieuws dat de hongerigen worden gevoed, en de verlorenen zijn gevonden."

Buchanan houdt het echter niet bij een rake diagnose, maar geeft in het tweede deel van het boek diverse handreikingen voor een leven in de heilige woestenij.
Maar ook in dit deel laat de schrijver het niet na het ingedutte christendom (zichzelf incluis) onder vuur te nemen. "Laat ik bot zijn: als u nooit vast, dan is het hele idee van worden gevoed en gesteund door Gods Woord alleen maar een aardig, leuk, maar volkomen irrelevant concept voor u. U wilt er misschien wel lippendienst mee bewijzen, maar u bent te druk bezig met saus van uw lippen te likken om mee te doen. Erger nog: wanneer u nooit vast, dan kunt u misschien geen weerstand bieden wanneer de dag van verzoeking komt. Consumptie doodt ons. Vast en leef."

Jouw God is te veilig is een boek dat je onvermijdelijk wakker schudt uit een droom van suikerzoete christelijkheid en je uitnodigt de heilige woestenij van een leven met de ware Christus te bewandelen. Veilig is dit leven allerminst - het kan je je geld, bezittingen, status, eer en leven kosten - maar waardevol is het des te meer.