www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

3 RECENSIES

Arafat was mijn held
hoe een PLO-sluipschutter liefde voor de Joden kreeg
Tass Saada met Dean Merrill
Uitgeverij Gideon
272 pag., € 16,95
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

     Eindelijk. Daar was hij. Ik bestudeerde zijn gezicht in het dradenkruis van mijn telescoop. Hij was het. Ik deed mijn best om kalm te blijven en dwong mijzelf letterlijk te stoppen met ademhalen. Voorzichtig haalde ik met mijn vinger de trekker een stukje naar achteren. Ik deed mijn ogen dicht, zodat ik het moment van de inslag niet zou zien en erdoor zou worden afgeleid. Toen, langzaam... heel langzaam... haalde ik de trekker over.
     Ik opende mijn ogen om te zien of mijn kogel raak was geweest. Dat was hij! Deze man zou ons nooit meer lastig vallen. Ik sprong naar beneden en rende weg.
     Zeventien jaar was Tass Saada. Geboren in een Palestijns vluchtelingenkamp in de Gazastrook. Opgegroeid en geradicaliseerd in Saudi-Arabië en Qatar. De stem van Yasser Arafat riep hem naar het slagveld. Haat was zijn drijfveer. De PLO-leider zijn held. Hij streed voor hem, was zijn chauffeur en doodde als jonge sluipschutter verscheidene politieke tegenstanders. Hij was bereid zijn leven te geven voor de Palestijnse zaak.
     Vijfentwintig jaar later bad hij: ‘O God, zegen uw volk Israël. Heer, breng hen terug in het Beloofde Land. Laat hun zien dat U hun God bent.’

3. EO Inside - mei 2011 - www.eo.nl

Arafat was mijn held

Recensie door Francien

Het Midden-Oosten is veel in het nieuws, maar toch is het een ver-van-je-bedshow. Na het lezen van Arafat was mijn held zal dat anders zijn. In dit boek vertelt de Palestijnse Tass Saada zijn verhaal.

Tass wordt geboren in een Palestijns vluchtelingenkamp in de Gazastrook en zit als jonge moslimjongen vol haat. Zijn familie is persoonlijk bevriend met de Palestijnse leider Yasser Arafat en op zijn zeventiende besluit Tass zijn woede om te zetten in actie. Hij sluit zich aan bij Fatah om te strijden voor een Palestijnse staat. Hij laat zich opleiden tot sluipschutter en vermoordt verschillende politieke tegenstanders. Na een paar jaar voor Fatah gevochten te hebben, verhuist Tass naar Amerika.

Op een dag vertelt een zakenvriend hem over Jezus. Een van de dingen die hij zegt is: Als je de vrede wilt kennen die ik heb, moet je van een Jood gaan houden." Dit lijkt een onmogelijke opdracht voor Tass die in zijn tijd bij Fatah juist Joden vermoordde, maar nog diezelfde middag kiest hij voor Jezus. Ook al betekent dit dat zijn moslimfamilie hem zal verstoten en misschien zelfs vermoorden.

In de tweede helft van het boek vertelt Tass over het verzoeningswerk onder Joden en Arabieren waar hij zich nu voor inzet. Dit verhaal brengt niet alleen de situatie in Israël en de rest van het Midden-Oosten dichterbij, maar is ook nog eens een indrukwekkende getuigenis. Een boek om in een adem uit te lezen.

2. Uitdaging - mei 2010 - www.uitdaging.nl

1. Friesch Dagblad - 9 april 2010 - www.frieschdagblad.nl

Het opmerkelijke verhaal van de Amerikaan Tass Saada

Vredesmissie chauffeur Arafat

Tass Saada, een Amerikaanse Palestijn, was eind jaren zestig de chauffeur van Yasser Arafat. Nu is hij christen en werkt in Israël en in de Gazastrook aan verzoening tussen Palestijnen en joden. Saada vertelt zijn levensverhaal in het boek Arafat was mijn held.

Recensie door Tjerk de Reus.

Het is een ‘snel’ boek dat Tass Saada (1951) met behulp van Dean Merill schreef over zijn leven. Het laat zich uiterst vlot lezen. Dat is niet alleen een kwestie van stijl en vertaling, het hangt ook samen met het avontuurlijke leven dat Saada leidde. Zelf zou hij het vermoedelijk niet snel ‘avontuurlijk’ noemen, want op een groot deel van zijn leven kijkt hij met gemengde gevoelens terug. Zijn levensgeschiedenis wordt gekenmerkt door contrasten.

Hij was als tiener chauffeur van Yasser Arafat en nam actief deelnam aan de Fatah-beweging die Arafat in 1959 had opgericht. Saada was een terrorist en de dodelijke slachtoffers die hij maakte onder de Israëlische bevolking zijn niet op een hand te tellen. Nu schaamt Tass zich er diep voor. Wanneer hij in aanraking komt met Israëli’s, vraagt hij om vergeving. Van een haatzaaier werd hij een vredestichter, vertelt hij in zijn boek. Het scharnierpunt in zijn leven is zijn bekering: hij maakte een draai van 180 graden.

Opvangkampen
Tass Saada is een Palestijn. Zoals voor velen van zijn volksgenoten vandaag nog geldt, was hij verbitterd over de militaire macht van Israël. Zijn grootouders hadden grond in bezit in Palestina. Na de oorlog van 1948 woonden ze niet meer op eigen grond, maar in opvangkampen. Niet dat de jonge staat Israël hen verdreven had: het waren juist de Arabische landen die tegen Palestijnen zeiden: verlaat dit gebied, want we zullen Israël vernietigen - daarna kun je terug. Maar toen de kruitdampen optrokken, er was geen weg terug meer.

De Arabische landen konden Israël niet verslaan. Wat bleef, was de schaamte. Bij Tass en zijn volksgenoten. Op de bodem van schaamte groeide haat en woede. De jonge Saada participeerde daarom maar al te graag in de milities die Yasser Arafat in het leven riep. Maar hij was te jong en op een voor hem teleurstellend moment werd hij teruggestuurd naar zijn familie, die zich in Quatar bevond. Na een paar doelloze jaren reisde Tass naar Amerika, hij was toen een jongeman van rond de twintig. Hij was van plan een opleiding te volgen en op termijn terug te keren om de Palestijnse zaak te dienen. Maar hij bleef in Amerika, trouwde er en bekeerde zich in de jaren negentig tot het christelijke geloof. Dit alles schiep een grote kloof tussen hem en zijn familie. Bovendien zette het zijn wereld op z’n kop. Hij herzag zijn visie op Israël. Hij ontdekte dat Jezus een Jood was. Zijn haat jegens Joden veranderde in liefde. Vervolgens wilde hij iets ondernemen dat in lijn zou zijn met zijn nieuwe levenskoers. Na een aantal tussenstappen werd dat de stichting Hope for Ishmael. Deze stichting werkt in de Gazastrook en voorziet onder meer in onderwijs en zorg voor kinderen en tieners.

Stamvader
Saada’s boek bevat hoofdzakelijk een afwisselende beschrijving van zijn leven. Maar er zijn ook momenten waarop Saada een theologische visie ten beste geeft op het Palestijnse volk en de mogelijkheden voor vrede tussen de Palestijnen en Israël. In het besef dat Ismaël, de eerste zoon van Abraham, de stamvader van zijn volk is, lette hij vooral op diens positie in de bijbel.

Hij deed de ontdekking dat Ismaël niet vervloekt was, maar een rechtmatige zoon van Abraham was. Ook Ismaël deelde in de zegen en de zorg van God. De nakomelingen van Ismaël vandaag bestaan volgens Saada uit twaalf volken: de Saudi’s, de Jordaniërs, de Irakezen, de Koeweiti’s, de Quataren en de zeven sjeikdommen van de Verenigde Arabische Emiraten. Bij elkaar tellen deze volken 58 miljoen mensen; Israël heeft een bevolking van ruim vijf miljoen. De strijd tussen Palestijnen en Israëli’s beschouwt Saada als een verdrietige broedertwist.

Hoe kan er vrede bereikt worden in het Midden-Oosten? Volgens Saada is het een geestelijke strijd die ook een geestelijke oplossing nodig heeft. Allereerst is het inzicht noodzakelijk dat het huis van Ismaël een goddelijke bestemming heeft, die je in de Bijbel aantreft in de vorm van beloften en zegeningen voor de nakomelingen van Ismaël. Het probleem is dat Palestijnen zich afgewezen en vernederd voelen, weet Saada. Herstel kan plaatsvinden ‘vanuit het open en royale hart van God’.

Maar hoe valt dat concreet te maken? Door Jezus niet als vaandeldrager van het christendom te zien, maar als ‘het Levende Woord voor alle partijen’. God heeft een plan met het hele Midden-Oosten, zegt Saada tegen mensen die benadrukken dat vooral Israël een plek heeft in Gods heilshandelen. Ten slotte moeten we ‘elkaars pijn gaan voelen’ om tot ware verzoening te komen.

Praktische kijk
Dit boek met Saada’s levensverhaal vormt een intrigerende stem in het debat rond Israël. Saada houdt van Israël, maar is niet onkritisch. Hij houdt zielsveel van het Palestijnse volk, maar keurt hun daden lang niet altijd goed. Over de politiek van de Arabische landen is hij kritisch - kritischer dan de gemiddelde westerse opinie. Saada denkt niet in zwartwit-categorieën, maar denkt en leeft vanuit een praktische kijk op de dingen, waarbij hij zich laat leiden door hoopvolle lijnen uit het Oude en Nieuwe Testament. Door alles heen klinkt zijn passie voor vrede en verzoening. Hij werkt er zelf dagelijks aan mee. Dit alleen zou hem voldoende krediet moeten opleveren om serieus genomen te worden.

Arafat was mijn held. Hoe een PLO-sluipschutter liefde voor de Joden kreeg. Door Tass Saada en Dean Merill. Vertaald door Gerhard Rijksen. Uitgeverij. Gideon, 16,95 euro.

www.hopeforishmael.org