|
www.vergadering.nu Recensie-index www.vergadering.nu
3 RECENSIES
 De
muur is afgebroken
Het Israëlisch-Palestijnse conflict in het licht van christelijk geloof en internationaal recht
dr. Henri Veldhuis
Uitg. i.o.v. Kairos Palestina Nederland / Vrienden van Sabeel Nederland
Najaar 2012
Deze brochure lezen (pdf)...
De muur is afgebroken”, zo schrijft Paulus (of een leerling van hem) in de Brief aan de Efeziërs (Ef. 2:14). De “muur van
vijandschap”, die scheiding maakte tussen het Joodse volk en de niet-Joodse volken, is afgebroken door Jezus Christus, door Gods
onvoorwaardelijke en universele liefde die uitgaat naar alle mensen, ongeacht hun etnische afkomst, ras, geslacht of maatschappelijke
positie.
Telkens wordt zo’n muur toch weer opgebouwd, zoals er nu weer een hoge afscheidingsmuur staat in het Heilige Land.....
3.  - februari 2013
- www.appelkerkenisrael.nl
De muur is afgebroken
Recensie door Anneke van Maanen-Witteveen
De brochure is een uitgave uit 2012 van Vrienden van Sabeel Nederland en Kairos Palestina Nederland.
De titel is afkomstig uit de brief aan Efeze en refereert aan de muur die scheiding maakt tussen Joden en niet Joden, ‘ opdat zij
allen één zouden zijn’. Helaas worden er steeds weer muren opgebouwd door mensen, zoals de muur in Israël die scheiding maakt
tussen Joden en Palestijnen, aldus de schrijver, ds. H Veldhuis.
De schrijver breekt een lans om de visie ten aanzien van het Midden Oosten te herzien, want deze visie camoufleert het lijden van de
Palestijnen en belemmert een kritische houding ten aanzien van Israëls bezettingspolitiek. Immers, universele liefde en gerechtigheid
moeten het uitgangspunt zijn in de ethiek en de politiek. Daarom moeten de Universele rechten van de mens en het daarop gestoelde
internationale recht, de leidraad zijn voor iedere religie.
De brochure heeft als doel ruimte te creëren voor een open gesprek, niet vanuit een neutrale positie maar met inbreng van eigen
opvattingen om deze te toetsen en zo nodig bij te stellen.
Wie kennis heeft genomen van de deplorabele toestand waarin vele Palestijnen zich bevinden weet hoe uitzichtloos hun situatie is.
Miskend tussen enerzijds de Arabische broeders en anderzijds de christelijke kerk leven zij aan de zelfkant. Wat de oorzaken zijn van
deze benarde en complexe situatie is voor de schrijver glashelder. De Israëlische politiek houdt zich namelijk niet aan de
internationale afspraken, Joden claimen het uitverkoren volk te zijn en daarmee superioriteit. Bovendien hanteert en legitimeert de
Israëlische overheid een apartheidspolitiek. Ik denk dat wie meent daarmee alles gezegd te hebben of te weinig kennis of een beperkt
blikveld heeft.
Christenen stellen zich veel te bescheiden op volgens de schrijver van de brochure, de angst voor antisemitisme werkt verlammend,
gelukkig heeft de schrijver daar minder last van.
Veldhuis bespreekt belangrijke begrippen als Israël, verkiezing, de landbelofte, visie van Paulus, en komt tot de conclusie dat Israël
als land en volk zijn opgegaan in de christelijke gemeente. Het sentiment over de Shoa heeft de kerk op een dwaalspoor gebracht en door
haar support aan de Joodse staat is zij medeverantwoordelijk voor de ‘Nakba’en de Palestijnse diaspora.
De schrijver positioneert de Palestijnen dusdanig in een slachtofferrol dat er van eigen verantwoordelijkheid niets meer overblijft.
Daarmee ontneemt hij ze alle menselijke waardigheid. Het is maar de vraag of hij daarmee zijn medebroeders recht doet.
Deze brochure bereikt niet het beoogde doel om ruimte te creëren voor een open gesprek. Openheid veronderstelt een luisterhouding naar
alle betrokkenen. De brochure is zo tendentieus en eenzijdig dat het in ieder geval niet bijdraagt aan vertrouwen en herbezinning.
Paulus heeft het in diezelfde Efezebrief over een mysterie dat de heidenen, de niet Joden, mede-erfgenamen zijn en mededeelgenoten van
de belofte van Christus. Dus de christelijke gemeente is niet de erfgenaam geworden maar een mede-erfgenaam. Je kunt alleen mee-erven in
gezamenlijkheid met de rechtmatige erfgenaam. Het blijft voor christenen moeilijk het eerstgeboorterecht en verkiezing van Israël te
erkennen. Deze verkiezing heeft niets te maken met superioriteit zoals Veldhuis suggereert, maar veeleer met verantwoordelijkheid,
roeping en lijden.
De oplossing van het Midden Oosten conflict is eenvoudig volgens de schrijver. Het begint met de volledige erkenning van elkaars rechten
op basis van mensenrechten en het internationaal recht. Vanuit dit gezamenlijk vertrekpunt kan er geïnvesteerd worden in serieuze
vredesonderhandelingen. Niemand zal ontkennen dat het een grote sprong voorwaarts zou zijn wanneer hieraan gevolg zou worden gegeven.
Maar wat te doen wanneer één van de partijen afhaakt?
Een andere conclusie onderschrijf ik ook namelijk dat de kerken terughoudend moeten zijn ten aanzien van het Midden Oosten conflict.
Daar zet ik graag een dikke streep onder.
Andere conclusies zoals de uitspraak dat vervulling van de woorden van de Hebreeuwse bijbel bevrijding betekent van exclusief Joodse
kaders en de veronderstelling dat Israël niets te maken heeft met etniciteit noch met een landbelofte laat ik maar voor rekening van de
schrijver.
Opkomen voor gerechtigheid betekent dat geen schuldige te hulp mag worden geschoten ten gunste van onrecht. Dat bij een rechtsgeding de
eigen verklaring niet beïnvloed mag worden door de meerderheid en zo het recht wordt verkracht. Ook dat in een rechtsgeding de
onaanzienlijke niet mag worden voorgetrokken (naar Ex. 23:1-3). Dit geldt voor allen die de Tora autoriteit toekennen.
2.  - december 2012 - www.christenenvoorisrael.nl/israel-en-de-kerk
De muur is afgebroken
Recensie door Mw. G.A. v.d. Spek-Begemann
Het opschrift hierboven vormt de titel van de onlangs verschenen brochure van dr. Henri Veldhuis, uitgegeven door Vrienden van Sabeel
Nederland en Kairos Palestina Nederland. In de Bijbel gaat het om de muur van vervreemding van het burgerschap van Israël (Efeze 2:12)
en in de twintigste eeuw is een muur van vijandschap opgericht door de volken rondom, in 1948.Toen barstte immers de agressie tegen het
staatkundig pas herboren Israël meteen los, als antwoord op het aanbod van vrede en vriendschap van Israëlische zijde. De huidige
afscheidingsbarrière waar ook deze brochure tegen ageert moet levens van burgers beschermen tegen terroristen en is duidelijk effectief
gebleken. Dat vindt Veldhuis jammer? Als veel belovende introductie, op het omslagkaft, prijkt dus een misbruikte Bijbeltekst.
Henri Veldhuis is de man die nog maar enkele jaren geleden graag het roer van de PKN in handen had willen krijgen om dan de kerkorde
opnieuw te herzien: Israël eruit. Of anders: ook de Palestijnen erin. Waarom dan niet ook al hun Arabische broeders?
Het is in de loop der jaren steeds moeilijker geworden om in de oprechtheid van Henri Veldhuis te blijven geloven, maar we doen ons best
omdat hij op p.4 zegt te hopen op gesprek "met hen die er anders over denken", maar op dezelfde bladzij zegt hij als in één
adem dat dat gesprek in de eerste plaats moet worden gevoerd met Joden en Palestijnen, dus toch weer niet met zijn opponenten binnen de
PKN. Waarschijnlijk vreest hij terecht dat zijn kaartenhuis bij het eerste zuchtje tegenstoom in elkaar zou storten.
Ook uit deze brochure is weer af te lezen dat geloof en politiek inzicht alles met elkaar te maken hebben, maar dat is dan ook ongeveer
de enige waarheid die in de veertig pagina's te ontdekken valt. Voor zover wij hem kunnen volgen is zijn ontsporing begonnen toen hij op
zijn manier de Bijbel is gaan lezen. Dat wil zeggen dat hij de teksten net iets verandert en onderdelen weglaat omdat ze anders niet
passen in zijn ideologie waarin Israël de oorzaak moet zijn van de ellende van de Palestijnen - en van de ellende van hele wereld,
waarschijnlijk? De gepromoveerde theoloog lijkt daardoor leesblind zodra hij over Bijbelteksten begint.
Israël
Over de naam Israël zou Veldhuis graag willen dat wij niet dachten aan een etnos, maar aan een geloofsgemeenschap. Dat past beter in de
universalistische dromen die in Christus zouden zijn bewaarheid. Vervulling betekent in deze universalistische theologie op de keeper
beschouwd niets anders dan: nivellering. Man, vrouw, Jood, Griek, Israël, Palestijnen, land en aarde, heden en toekomst: met behulp van
de theologische staafmixer verwordt alles tot de ideologie van één pot nat, waarover de kerk heerst.
De Schepper van hemel en aarde is de God van het onderscheid. In Genesis 1 ordent Hij de oervloed en de chaos ("tohuwabohu")
met "wajavdeel" tot kosmos en brengt Hij creatief de verscheidenheid aan. Om te beginnen worden licht en duisternis gescheiden
in dag en nacht. Zo doet hij ook met goed en kwaad door zijn geboden die Hij Israël geeft. Zo werkt Hij ook in de volkerenwereld,
waarin alle onderscheiden volken hun land krijgen en hun functie, zowel Griekenland als Israël. De plaats van Israël is uniek, Israël
staat in het centrum en de dynamiek van de geschiedenis, wordt bepaald door de reacties daarop van de andere volken.
Als Henri Veldhuis verhaalt van de aartsvaders, en verhaalt dat Jakob de naam Israël krijgt, zegt hij: "Israël wordt zo (sic!) de
naam van een geloofsgemeenschap." Het woordeke 'zo' is altijd een handig woordje, maar fungeert in deze brochure een paar keer als
theologisch toverstokje, bij gebrek aan argument. Zodra in de Bijbel de naam Israël valt, moet meteen het volk dat uit de lendenen van
Abraham is voortgekomen direct in de wieg worden omgetoverd tot een geloofsgemeenschap; anders klopt zijn verhaal niet meer.
Denk erom, herhaalt dr.Veldhuis steeds opnieuw: Israël is primair de naam van een geloofsgemeenschap! Zou hij niet weten dat er ook
altijd ongelovige Israëlieten zijn geweest? Zoals vandaag de seculiere Jood ook volgens eigen beleven wel tot het volk behoort?
De besnijdenis als lijfelijk teken is voor hem niet het teken van de lijfelijke verkiezing van het nageslacht van de aartsvaders, want
er werden ook niet-afstammelingen (gaat het dan toch primair om afstammelingen?) besneden en toegevoegd. Dat Ruth door lsraëls God
wordt opgenomen in zijn plan zou ook al weer een bewijs zijn van zijn merkwaardige stelling, maar dat zij expliciet ook voor het volk
van Naomi kiest in plaats van voor de Moabieten, laat hij weg.
Ezechiël (47:21-23) wordt erbij gesleept, maar daar gaat het gewoon over omgaan met de vreemdeling die bijwoner is. Zou de profeet Ezra
wel in zijn Bijbel staan? Dat is toch de profeet die o.a. optreedt tegen de assimilatie, maar in de profetenschool van Veldhuis zal
waarschijnlijk de assimilatie toegejuicht worden in het kader van het universalisme.
Het gaat primair, juist primair, om een etnische gemeenschap, God en mensen vertegenwoordigend op aarde in het contactpunt Sion.
Als Veldhuis gelijk had dan hadden de profeten niets te doen gehad! Dan hoefden zij deze etnische gemeenschap niet steeds te herinneren
aan zijn opdracht en functie. Het is al vaker gezegd:je kunt je geloofsgemeenschap de rug toekeren, maar je afstamming niet.
M.i. ligt in de hierboven beschreven misvatting het begin van alle theologische narigheid.
Als die is opgeheven, door weer gewoon te lezen wat er staat, hoeven we absoluut niet steeds te vragen welk Israël wordt bedoeld; er is
maar één Israël, geboren uit de twaalf stammen, dat sinds 1948 zijn land en politieke status eindelijk terug heeft. En God zij dank
mogen ook wij het voorbeeld van Ruth volgen en kiezen voor de volksgemeenschap van Israël. Dat is ook politiek gezien voor het
Midden-Oosten de remedie: erkenning van Israël als de staat van de Joden.
Palestijnen
Henri Veldhuis wil ook wat zeggen over de naam Palestijnen. Die naam is - weten we - aangenomen door de in Palestina wonende Arabieren
en officieel pas vastgelegd in het handvest van de PLO, na 1967.Veldhuis heeft het hier niet over, maar vindt het irritant als we
spreken van Arabieren; hij zou dat graag beschouwen als een leugen. Echter, als de naam Palestijnen zou slaan op hen die in het
mandaatgebied woonden dan is ook Golda Meir een Palestijn, merkte zij snedig op.
In paragraaf 4 worstelt hij opnieuw met het feit dat het lijfelijk nageslacht van Abraham is uitverkoren.
Hij snapt gewoon niet dat God op die manier de wereld zegenen wil. Maar Hij doet het, dat wil zeggen: als je goed bent voor Abraham. De
volgende generaties erven de beloften: het geldt Abraham en zijn nageslacht. Veldhuis noemt wel Genesis 12, maar leest niet wat er staat
en annexeert de teksten voor zijn stelling dat Israël eigenlijk géén volk zou zijn maar een geloofsgemeenschap. Hoe? het is haast
niet te volgen zo krom: "Steeds blijft Hij zelf de schepper van dat nieuwe Israël [staat dat in Genesis 12?], ook over etnische
grenzen heen en langs andere lijnen dan die van bloedverwantschap, zodat op die manier [het toverstokje!] Abraham een zegen kan worden
voor alle volken."
Maar ja, dat staat er niet. Er staat heel helder: Ik zal zegenen wie u zegenen" en inderdaad, Hij zal vloeken wie Abraham en zijn
nageslacht kwaad doen.
Dat Israël zich nooit een superieure status kan aanmeten is dan als Veldhuis' toegift een opmerking die een open deur intrapt. Het
lijkt verdacht veel op een projectie: Veldhuis en zijn Sabeelvrienden menen immers ver boven Israël te staan, als moraalrechters. En
dat is wel een heel andere functie dan die van bondgenoot of mede-burger, en ze lijken ook in de verste verte niet op Ruth.
Het land
Israël mag het land niet tot zijn bezit rekenen van Veldhuis c.s.; zijn argument luidt: God is niet een God van bloed en bodem. De
gotspe.
In de Bijbel staat te lezen dat Israël afstamt van de aartsvaders en dat Israël het land “erfelijk in bezit” moet nemen, en dat de
volken die het hebben ontwijd, met hun kinderoffers bijvoorbeeld, verdreven moeten worden.
Israël krijgt het land uiteraard niet op grond van z'n etniciteit, maar wel als etnos, op grond van Gods opdracht en belofte. En niet
direct al: pas na ruim vierhonderd jaar, want "eerder is de maat van het kwaad (van de Kanaänitische volken) niet vol”. God
heeft geduld met alle volken - tot aan een grens.
De universalisering van het heil, de shalom, vanuit Jeruzalem, hangt aan de erkenning van Israël, aan het goed zijn voor Israël, ook
politiek. Maar dat is iets anders dan universalisme, want het onderscheid tussen de volken blijft bestaan.
Paulus
Als Paulus zegt: eerst de Jood maar ook de Griek, haast Veldhuis zich om te zeggen: maar dat betekent niet dat een Jood belangrijker is
dan een Griek. Hij is kennelijk jaloers en wil zelf op de eerste plaats staan, net als de kerk van de vervanging of verdringing.
Misschien kan hij leren van de Syro-Phoenicische vrouw... Dan verliest hij misschien zijn "christelijke zelfbevestiging" die
hij op p.19 trouwens de christelijke vrienden van Israël op zeer dubieuze wijze aanwrijft.
Hij meent de ideeën van Paulus over te nemen en heeft niet in de gaten dat hij Paulus misvormt naar zijn eigen ideeën. Paulus zou het
onderscheid tussen Jood en Griek hebben uitgewist en dat tussen man en vrouw. Kent ds. Veldhuis Handelingen 15? En is hij getrouwd?
Internationaal recht
De in Christus afgebroken muur zou Israël weer hebben opgericht... Deze voorstelling van zaken is schandalig, want de reden van de door
Veldhuis bedoelde muur is bekend: het gaat om de bescherming van het leven van Israëls burgers. Via deze muur komen we dan aan bij de
welhaast religieuze eerbied voor het internationale recht, dat bijna als een soort van openbaring de waarheid over de werkelijkheid zou
uitspreken. Heel velen binnen de PKN stellen dit internationale recht boven de rechtsnormen van de Bijbel. In de achtste paragraaf heet
het zelfs de plicht van "religie-aanhangers" (?) om het internationaal recht na te komen. Weet Veldhuis niet dat resoluties en
uitspraken van het Internationaal Gerechtshof in Den Haag niet bindend zijn? Er valt dus niks na te komen. Slechts geratificeerde
verdragen zijn internationaal rechtelijk gezien bindend.
Op p.22 stelt Veldhuis dat we "twee normatieve kaders" hebben. Dat is zoiets als het aanbieden van twee goden. Wij hebben
genoeg aan de Bijbel en moeten daaraan niet alleen maar theologische brochures, maar ook alle uitspraken van het internationale
gerechtshof toetsen. Israël wordt in het kader van het universalistisch theologiseren vervangen door de VN (door alle volken) en het
gezag van de Bijbel door dat van het internationaal recht.
Ontkende democratie
Voor de vrienden van Sabeel bestaat er principiële onverenigbaarheid tussen democratie en de Joodse (op etniciteit gebaseerde) staat
(p.24).
Je zou bijna zeggen:
"Kom en zie" hoe in Israël de soldaat die zich misdraagt wordt gestraft in tegenstelling tot Palestijnse terroristen in Gaza.
"Kom en zie" hoe in Bikur Cholim (orthodox Joods ziekenhuis in Jeruzalem) ook de Arabieren worden geholpen, zelfs als de
pijnstillers zijn gestolen.
"Kom en zie" hoe de Arabieren hun stem mogen laten horen in de Knesset.
"Kom en zie" hoe de kritiek op de regering in Israël welig tiert en "kom en vergelijk" met de landen rondom.
Geschiedenis
Dr. Efraim Karsh, historicus, hoogleraar aan King's College in Londen en hoofd van het Middle East and Mediterranean Studies Programme,
haalt in zijn boek Palestina Betrayed' de historische waarheid, die is ondergeschoffeld door tal van ideologen, gevolgd door de vrienden
van Sabeel, compleet weer boven water. Waar zij zaken verzwijgen en andere verdraaien, geeft Karsh argumenten en documenten en zeer
uitgebreide citaten die de leugens van de geschiedvervalsing finaal onderuit halen.
Geschiedvervalsing is een bekend en geliefd middel geworden bij hen die Israël als een zondebok de woestijn of de zee in willen
drijven, en deze basis is ook de zandgrond waarop de brochure van Veldhuis is gebouwd. Het is onmogelijk alle leugens te weerleggen,
vanwege de kwantiteit. We willen ons concentreren op de leugen van de etnische zuivering die Israël vanaf het begin zou hebben
nagestreefd of gewild. Maar daaraan vooraf een kleine opfrissing van het geheugen.
Er is een zwart-wit verschil tussen de haj Amin Husseini, de Jeruzalemse mufti van het NEE tegen het verdelingsplan van 1947, en zijn
voorganger. De haj Amin Husseini is met leugen en bedrog aan de macht gekomen (Karsh, p.16 e.v.). Hij heeft alles gedaan om een Joodse
staat te voorkomen. Deze man was Hitler zeer toegedaan. Hij verspreidde ook de "Protocollen" en hoopte op gaskamers in
Palestina. Door het verspreiden van valse geruchten zijn de Arabieren door hem verder opgehitst en vonden de aanslagen plaats in
Jeruzalem en in Hebron in 1929, naast allerlei andere agressie en opstootjes tegen de Joden, reeds lang voordat de staat Israël
bestond.
De echt vijandige groep Arabieren was aanvankelijk maar klein en de voorganger van de genoemde mufti, Kamil Husseini, heeft de eerste
steen gelegd voor de Hebreeuwse Universiteit in 1918! De emir Feisal ibn Hussein van Mekka was beslist niet vijandig en sloot een
verdrag met Chaim Weizmann: welkom aan de Joden. Het lijkt een sprookje, zoals het begin van het boek Job.
We beperken ons verder tot die ene afschuwelijke leugen op p.24 in Veldhuis' brochure: "Aan die politiek van etnische zuivering is
Israël consequent blijven vasthouden tot in onze tijd toe, en het schendt daarbij telkens het internationaal recht".
We zijn van mening dat het weerleggen van alleen deze leugen genoeg kan zijn om alle leugens die daaruit voortvloeien te weerspreken.
Dat kan met de citaten van woorden van Ben Goerion, die vaak ten deze als juist de boosdoener wordt aangewezen door de vrienden van
Sabeel.
Uit een brief van Ben Goerion aan zijn zoon Amos: "Wij willen de Arabieren niet verdrijven om hun plaats in te nemen en hoeven dat
ook niet. Heel onze aspiratie is gebouwd op de aanname - bewezen in al onze activiteiten in het land (Israël) – dat er genoeg ruimte
is in het land voor onszelf en de Arabieren.”
In 1937 had hij al gezegd, op het twintigste Zionistische Congres: "Geen Joodse staat, groot of klein, in een deel van het land of
in het hele land, zal (werkelijk) gevestigd zijn zolang het land van de profeten nog niet de getuige is van de verwerkelijking van de
grote en morele ideeën die generaties lang in onze harten gevoed zijn: één wet voor alle inwoners, rechtvaardig bestuur, liefde voor
de naaste, ware gelijkheid. De Joodse staat zal een rolmodel voor de wereld zijn in zijn behandeling van minderheden en leden van andere
volken. Wet en recht zullen prevaleren in onze staat, en een sterke hand zal alle kwaad uit onze gelederen uitroeien. Dit uitroeien van
alle kwaad zal geen onderscheid maken tussen Joden en niet-Joden. Net als een Arabische politieman die Arabische relschoppers helpt
zwaar zal worden gestraft, zal een Joodse politieman zwaar worden gestraft als hij Arabieren niet beschermt tegen Joodse
raddraaiers."
Tegen de klippen op houdt Israël dit vol.
Bron: - www.christenenvoorisrael.nl/israel-en-de-kerk
1.  – oktober 2012 - www.tora-yeshua.nl...
De muur is weggebroken (Efeze 2:14)
Recensie door Ben Kok
De brochure heeft als titel: “De muur is afgebroken” met een foto van een muur die een kerk afscheidt van de andere kant. De
ondertitel is dan: ”Het Israelisch-Palestijns conflict in het licht van christelijk geloof en internationaal recht”.
Welke muur? Het hek, dat voor 90% hek is en 10% werkelijk muur, tussen Israel en haar buren? Dat staat er nog, hard nodig, sinds
het er staat scheelt dat 200 door moslims vermoorde Israeli’s per jaar en beschermt alle bijna 8 miljoen Israelische burgers.
Die moslims komen uit de buurlanden en hebben als doel “Israel van de kaart te vegen”, in opdracht van hun afgod, de koran-Allah,
zoals in koran en ahadith geboden, omdat Israel een tijdje door moslims bezet was en daarom alleen al terug moet als islamland.
Of wordt de geestelijke muur bedoeld, die staat tussen Joodse gelovigen en moslims? Enerzijds de God van Abraham, Isaak en Jacob/Israel,
zoals in de Bijbel beschreven, chesed ve hemed, genade, rechtvaardigheid, liefde voor alle mensen, en anderzijds de koran-Allah:
onderdrukking van de moslims en haat voor de niet-moslims.
Daar staat inderdaad een enorme muur tussen, die wel wordt afgebroken, maar dan tegelijk met de hele islam als duivels, totalitair
systeem, als Yeshua komt als Mashiach ben David, met overigens ook beloftes van herstel voor de Palestijnen in o.a. Gaza, zie Zach.
9:1-8, een bastaardvolk, dat tot inkeer komt en een plek krijgt in Israel als gewaardeerde gast, als lid van de Joodse familie, als een
stamhoofd n.b.!
Welke muur dus volgens Kairos/Sabeel?
In de inleiding op pag. 1 wordt gesteld, dat het gaat om “de muur van vijandschap tussen het Joodse volk en de niet-Joodse volken,
afgebroken door Yeshua (Jezus) door Gods onvoorwaardelijke liefde voor alle mensen”.
Dat zijn dan 3 grote fouten in die ene zin, en de conclusie als zodanig is ook helemaal onjuist, als 4e fout.
Als 1e fout: “Joods volk” is onvoldoende gedefinieerd, immers de 10 zoek geraakte stammen vallen niet onder die verwoording, Joods
is wat van Juda/Benjamin afstamt in de letterlijke zin. Dus we hebben Juda/Benjamin als Joods volk (1) en ook alle 12 stammen als Joods
volk (2).
Verder dient er onderscheid gemaakt te worden tussen de staat Israel (3), waar de helft van het “Joodse” volk (als in 1) woont en de
rest vrnl. in de USA en elders, totaal 15 miljoen, in de zin dan van afstammeling van Juda/Benjamin, zover bekend.
En dan is er nog het “ware Israel” (4),waar Paulus het in Rom. 2:28,29 over heeft, nl. “ieder die Joods is in zijn hart, naar de
Geest”, oftewel alle oprechte gelovigen in JHWH vanaf Adam/Eva tot het einde, dus de gelovigen van voor, binnen en buiten het Joodse
volk (als in 2).
Op pag. 8 in de brochure wordt er wel een onderscheid gemaakt in soorten Israel, maar dat is een ander dan ik maak, en daarbij laat men
“het ware Israel" (4), waar het uiteindelijk om gaat, geheel buiten beschouwing!
Dat brengt me op de 2e fout in die ene zin: men spreekt over God. Welke God? Wodan, Zeus, de Allah zoals in de koran beschreven,
Brahma/Vishnu/Shiva als “drie-eenheid” in het hindoeisme, of Isis/Horus/Seth (IHS !) uit de Egyptische afgoderij?
De Ene ware God heeft Zijn Naam geopenbaard aan Mozes, hoewel al eerder in Genesis 2 genoemd. Die Naam is JHWH (jod he waf he), en ook
“de God van Abraham, Isaak en Jacob”, en Hij wil zo genoemd worden tot in eeuwigheid, Ex. 3:15.
Men heeft nog niet eens het inzicht om de juiste naam van de Schepper te gebruiken in deze brochure, de compleet onduidelijke en
algemene term “God” wordt gebruikt.
Dan de 3e fout: men spreekt over Gods onvoorwaardelijke liefde. Dat is makkelijk, wat we ook doen, God heeft ons lief zonder enige
voorwaarde. Zo’n idee is totaal onBijbels, lees Dt.28 over “zegen en vloek”, afhankelijk van wel of niet leven in de Tora-praktijk
uit respect voor JHWH.
Daarin is de genade helemaal duidelijk d.m.v. de offerdienst en het vertrouwen op de vergeving zonde door JHWH bij schuldbelijdenis bij
die offerdienst, die symbolisch vooruitziet op het ware Pesachlam, Yeshua.
NB.: in de context van de gekozen tekst, Ef. 2:14, staat met zoveel woorden, dat er een duidelijke voorwaarde is om in de gemeenschap
met JHWH te komen, nl. het aanvaarden van het offer van Yeshua, dat de muur van zonde, die tussen mens en JHWH staat, verwijdert.
JHWH heeft ons zeker lief, in onpeilbare mate, maar stelt wel de voorwaarde van eerlijke schuldbelijdenis, aanvaarding van Zijn offer en
vervolgens, in verbondenheid met Hem, als een tak aan de wijnstok (Joh. 15), de Tora praktiserend te leven.
Maar dat slaan Kairos/Sabeel voor het gemak maar over, “God houdt toch wel van je, onvoorwaardelijk”. Alsof er geen “poel des
vuurs” bestaat, waarin al degenen, die Hem verachten en blijven afwijzen, uiteindelijk vernietigd worden, zie Opb. 21:8.
Je vraagt je dan af, of er na dergelijke elementaire fouten nog verder gelezen moet worden in de borchure van Kairos/Sabeel. Hun 4e fout
is de exegese “de muur van vijandschap tussen het Joodse volk en de niet-Joodse volken“; onjuist, zoals ik heb uitgelegd en
hieronder nader toe ga lichten.
De enige reden om verder te lezen, is gesprek met kennis van zaken mogelijk maken, dus laten we focussen op de Israelvisie.
Welke muur bedoelen Kairos/Sabeel dan in wezen?... De weigering van Israel om op te gaan in een algemene staat, waarin het Joodse
deel wordt overvleugeld door een meerderheid van moslims.
Daarom moet Israel worden gedwongen met politieke sancties en een Boycotts, Divestments, Sanctions (BDS) programma, http://www.bdsmovement.net/call: de kerken moeten iedereen oproepen geen
Israelproducten te kopen!
Let wel: geen enkel Israelproduct en dat zou betekenen, dat we veel zaken op ict en medisch gebied niet meer hebben. Tja, je moet er wat
voor over hebben, niet waar?
Men kent ook BDS in beperktere vorm, dan gaat het om producten te boycotten van Israeli’s uit Judea/Samaria, want dat is door Israel
bezet gebied.
Alweer een grove fout, dit gebied, ten onrechte “Westbank van de Jordaan” genoemd, is hooguit “betwist gebied” waarover
onderhandeld moet worden. Ik ben er geweest, overal waar Israeli’s aan de slag gaan, “bloeit de woestijn als een roos”. Waar
moslims wonen is de boel armoedig, verwaarloosd of er staan nieuwe huizen met EU en USA en VN financiën gebouwd, onbewoond!
Immers, de moslimmachthebbers, de P.A. en Hamas, dwingen de Palestijnen in zgn. vluchtelingenkampen te wonen om het probleem in stand te
houden, zodat de moslimbuurlanden kunnen blijven eisen, dat de oorspronkelijke Palestijnse inwoners met al hun nakomelingen in Israel
moeten gaan wonen.
Wat is dat voor een dwaze toepassing van een Bijbeltekst? Inderdaad de Bijbel laten buikspreken, voor je eigen karretje spannen.
Wat zegt de tekst van Ef. 2:14 dan wel?
Die muur is de scheiding die in heel Jesaja 59 al wordt genoemd, en veel vaker, bijv. de muur die achter Adam/Eva werd opgericht,
zodat ze niet in het paradijs terug konden gaan, nadat ze de leefregels van JHWH hadden overtreden.
Het is de muur van onze overtredingen van de leefstijl die JHWH voor ons heeft geboden in de Tora, de gebruiksaanwijzing voor de mens om
tot eer van JHWH te leven en die muur is geslecht door het offer van JHWH in Yeshua.
JHWH verachten en Zijn Tora negeren levert een verrotte wereld op, die door de zondvloed moet worden weggevaagd en de enige redding is
het binnengaan in de ark, het genade-aanbod van JHWH.
Negeren van JHWH en Zijn Tora levert ons de doodstraf op, die JHWH voor ons in Yeshua heeft gedragen, aan het kruis op Golgotha.
Dat is de muur die aan de orde is, en van die muur wordt gezegd, dat die in Yeshua is weggebroken.
Die muur is ook zichtbaar tussen de oprechte gelovigen in en buiten Israel en allen die de genade en vergeving van JHWH niet hebben
willen aanvaarden.
Dus niet: “gans Israel in letterlijke zin” enerzijds, en de goyim anderzijds, zoals Kairos/Sabeel beweren.
Door het hele volk Israel, in de zin van (2), alle 12 stammen, loopt ook een scheiding van oprecht en onoprecht, van hen die Yeshua
hebben aanvaard in de Tora voor Zijn komst, ziende op Hem en allen na Zijn komst enerzijds en anderzijds de Israelieten, die zich met
hun hart en in praktijk van JHWH hebben afgekeerd.
Paulus verwijst in Ef. 2:11 naar die scheiding met de woorden ”de zogenaamde besnijdenis als werk van mensenhanden”: Joden, die de
relatie met JHWH via het houden van regels meenden te kunnen verdienen (wetticisme) en die in hun arrogantie neerkeken op de goyim.
Dan gaat hij verder met duidelijk te maken, dat de goyim (maar ook de wettische Joden) buiten de genade van JHWH staan, uitgesloten van
het burgerrecht van het “ware Israel”(4).
Het gaat om het “overblijfsel van Israel” (Rom. 11), waarin alle 12 stammen zijn vertegenwoordigd (Opb. 7:1-8), in die zin wel “gans
Israel”, in representatieve zin, net als “gans Israel” representatief aanwezig was op de Karmel, zie 1 Kon.18.
In Hebr. 3 lezen we duidelijk genoeg, dat niet alle Israelieten met JHWH verbonden bleven; vele natuurlijke takken raakten van de boom
af (Rom. 11), waar we overigens ook lezen, dat ze weer teruggezet kunnen worden, en dat wilde takken geënt en verwijderd kunnen worden.
Zo vormt JHWH Zijn bruidsgemeente, alle oprechte gelovigen van voor, in en buiten Israel worden met elkaar verbonden, omdat de muur die
hen van JHWH scheidde, in Yeshua is weggebroken en omdat ze die genade aanvaard hebben.
Wie die genade niet wenst te aanvaarden en er uit wil leven in de praktijk van de Tora, blijft in zijn verloren staat, los van JHWH
!.....
Lees meer op Tora-Yeshua.nl...
|
