15 januari 2010
Rapportage naar aanleiding van de Trin
crusade februari 2009 in India
Welke impact heeft deze crusade nu werkelijk gehad?
Door Bart Stoit ( www.glow-ministries.com )
In februari 2009 is er in Bhimavaram India een middelgrote crusade gehouden door Trin. Hier zijn, verdeeld over 4 avonden, in
totaal zo'n 150.000 bezoekers geweest. Een groep van 70 personen is mee geweest vanuit Nederland en hebben mee gewerkt. Na de
crusade werden geweldige getallen van bekeerlingen genoemd maar hoe staat het er nu werkelijk voor. Zijn deze getallen nog
steeds de waarheid of moeten we ze met een korreltje zout nemen. Zijn de mensen nog steeds bekeerd of zijn ze weer terug
gevallen en was het gewoon een opwelling. Wat voor gevolgen heeft het voor Bhimavaram en omgeving.
In november 2009 ben ik zelf voor een werkbezoek in India geweest en heb deze zaken onderzocht op verzoek van Mattheus van der
Steen.
Feiten aangeleverd vanuit de Apple-Association (netwerk van jonge leiders):
Tijdens de crusade avonden zijn er 104.000 decision-cards ingeleverd. Na de crusade zijn nog zo'n 10.000 decision-cards per post
binnen gekomen bij de Apple Association. In totaal hebben dus 114.000 mensen schriftelijk te kennen gegeven dat zij Jezus
Christus willen volgen. Na de crusade zijn er 800 nieuwe huisgemeentes gestart. Elk bestaand uit circa 65 mensen. In totaal gaan
er nu zo'n 50.000 mensen die hun decision-card hebben ingeleverd naar deze huisgemeentes. Na de crusade zijn 30.000 net bekeerde
mensen opgevangen door de traditionele kerken. Van ruim circa 34.000 mensen is niet bekend waar ze terecht zijn gekomen. Dit
door verschillende oorzaken die verderop worden behandeld.
Na de crusade heeft de Apple-Association 2 maanden hard gewerkt om de decision-cards te verdelen. Vanuit de Apple-Associatoin
zijn ze begonnen om de mensen die hun decision-card hadden ingeleverd te benaderen. Dit werd per regio ingedeeld. Per regio of
dorp werd met een groep van 2 tot 5 mensen een huisgemeente gestart. Deze huisgemeentes benaderden de mensen die hun gegevens
hadden ingeleverd. Wegens het gebrek aan mankracht werd de rest van de mensen verdeeld onder de reguliere kerken. Deze hebben nu
zo'n 30.000 mensen in hun midden opgenomen. Wel is er met hen afgesproken dat deze mensen geen lid worden van de reguliere
kerken maar dat zodra de Apple-Association voldoende mensen heeft opgeleid deze 30.000 ook door hen worden opgevangen en
onderricht zullen ontvangen.
Van 34.000 mensen is niet bekend waar ze terecht zijn gekomen. Dit komt doordat sommigen hun gegevens niet juist hebben
ingevuld. Ook zijn er mensen die door hun gezinssituatie niet benaderd kunnen worden. Wanneer ze benaderd zouden worden kan dit
ernstige schade opleveren. Hierbij moeten we denken aan mishandeling (geestelijk en lichamelijk) tot aan doodslag. Maar ook aan
echtscheiding, wat in India voor een vrouw betekent dat ze niet meer mee kan functioneren in de maatschappij. Een gescheiden
vrouw krijgt ook geen werk, waardoor ze vaak in de prostitutie belanden. Ook zal een deel van deze groep terug gevallen zijn in
het Hindoeïsme, Boeddhisme of Islamisme.
De mensen die hun leven aan Jezus Christus hebben gegeven komen uit alle lagen van de bevolking. (van hoge en lage kastes). Dit
geeft een uitdaging op zich omdat er binnen de religieuze kerken er ook nog onderscheid wordt gemaakt. Er bestaan hoge en lage
kaste kerken. De uitdaging is nu voor de revival church om de mensen te leren dat iedereen gelijk is in Jezus.
Dat is de grote uitdaging voor het nieuwe jaar! Mensen tot Jezus leiden is één, maar volwassen discipelen uitzenden als
apostelen is vers twee. Er is nog bevrijding en Bijbelse opleiding nodig, zodat de mensen goed weten wie ze zijn in Christus.
Ook moet iemand ze vertellen dat ze dankzij Jezus geen zondig mens meer zijn. Maar dat ze nu omdat ze onberispelijk leven, samen
met Hem in liefde mogen heersen. Zo zal het evangelie een steeds groter witte olievlek worden niet alleen in Bhimavaram maar
voor heel India. God droomt ervan om het achterland van Zijn land Israel weer in te nemen door LIEFDE. Zoals ook in de tijd van
Esther en Ahasveros, de mensen werden niet meer verdrukt maar kregen cadeaus van hun koning en vierden dagen lang feest!
Kortom: Wat in mijn ogen belangrijk is, is dat de opvolging van een crusade zeker zo belangrijk is als de crusade zelf. De
nieuwe leiders hebben kennis en sturing nodig. Hen vrij bidden en zetten, plus een stuk onderwijs is essentieel. Tevens is het
een bekend gegeven dat de Indiase bevolking meer aan neemt van buitenlanders dan van hun eigen bevolking. Wat mij betreft een
dringende oproep om een vervolg te geven aan de crusade door een gedegen Bijbels onderwijs programma voor de pastors.
Bron: TRIN-nieuwsbrief 15 januari 2010...
3 februari 2009
De Weblogs van TRIN's India-reis van 14 t/m 24 februari
2009
Op 14 februari vertrok TRIN met evangelist Mattheus van de Steen met een groep van
69 Nederlanders naar India voor een grootschalige campagne in de stad Bhimavaram. Deze plaats ligt in het zuidoosten van India
in het district Andhra Pradesh. In dit zeer arme gebied, waar Trin al enkele jaren actief is, houden we gedurende 10 dagen
overdag outreaches en ‘s avonds campagnes. Hierbij werken we nauw samen met een lokale organisatie waarbij 1500 Indiase
evangelisten en leiders zijn aangesloten.
Slotbeschouwing van Willem J. Ouweneel - Dinsdag 24 februari 2009
op www.willemouweneel.nl...
- met veel reacties...
En toen kwam de negatieve kritiek van Gristelijk.nl , Goedgelovig.nl
en het ND > klik hier...
Het laatste nieuws uit India op de TRIN-website: Het India-weblog
Video's van
de campagne...
India Blog - Update Dinsdag 24 februari 2009 - Eindverslag
Toch nog een eindverslag! Terwijl het grootste deel van ons team de lange busreis
naar Hyderabad maakte, hadden enkelen van ons op maandagochtend nog een geweldige voorgangersconferentie in Tenali (zie vorige
verslag). Er waren ruim 250 voorgangers, bijna allemaal mannen. Wij (Ingrid, Aafke, Jeroen en ik) plus broeder Abraham werden
weer omhangen met prachtige bloemenkransen.
Onderwijs en zalving
Na de gebruikelijke, nogal traditionele start mocht ik het woord voeren. Ik heb meer dan twee uur achtereen gepreekt, want onze
tijd was beperkt, dus ik wilde er uithalen wat erin zat. Iedereen bleef tot het einde aandachtig luisteren en maakte
aantekeningen van de genoemde bijbelplaatsen. Lof aan broeder Samuel, die zo vaak en zo veel heeft moeten vertalen en dat, voor
zover ik kon beoordelen, zo voortreffelijk (snel, en met dezelfde intonatie als Mattheus of ik) deed. Ik sprak over de zalving
van de Heilige Geest, die zo noodzakelijk is voor voorgangers, legde uit wat dat was, hoe je die kreeg en wat je ermee kon, en
vroeg hun die zalving over te dragen op hun gemeenteleden en elk van hen te helpen hun bediening in het koninkrijk Gods te
vinden. Daarna bad ik concreet om de vervulling met de Heilige Geest – voor velen van hen een heel nieuwe zaak – waarop
verschillenden begonnen te ‘manifesteren’, en vervolgens bad ik collectief voor de zieken onder hen, genezing proclamerend
voor alle kwalen die de Heer me op dat moment op het hart legde. Daarop kwamen verschillende mensen opgetogen getuigen van de
genezing die zij zojuist hadden ontvangen. In een lange rij kwamen zij vervolgens allemaal naar voren om gezalfd te worden met
olie en persoonlijke voorbede te ontvangen van ons team. Intussen was ook Mattheus gekomen, die een afscheidswoord sprak.
Thuisreis
Het was nu hoog tijd om te vertrekken. Een snelle lunch in het huis van br. Abraham, daarna met het busje in twee uur naar het
vliegveld van Vijayawada, vanwaar wij naar Hyderabad vlogen. Daar ontmoetten wij de rest van ons team. Samen vlogen wij naar New
Delhi, en daarna met de KLM naar Nederland. Ik zal u de administratieve rompslomp op de vliegvelden besparen. De reis verliep
verder voortreffelijk en we zijn allemaal weer veilig thuis.
Wonder
Laat me tot slot nog mogen benadrukken wat een compleet wonder deze hele reis geweest is. Geen wanklank in het team, geweldige
samenwerking, geen enkele tijd voor ontspanning (behalve de eerste zondagmiddag in Hyderabad), maar enorme inzet in het bidden
voor de zieken en het zegenen van de mensen. Ik denk dat sommigen van ons honderden mensen de handen opgelegd hebben!
Het grootste wonder was de campagne in Bhimavaram. Iedere Indiër heeft het ons verzekerd: wat er gebeurd is, KON gewoon niet.
Bijna alle evangelisatiecampagnes in de echte hindoeïstische gebieden zijn de laatste jaren afgelast c.q. verboden, op een
enkele uitzondering na (maar dan jaren van tevoren aangevraagd, tegen een hoge prijs, en op kleine schaal). Ik vertelde al dat
sommige evangelisten gewoon van het podium geplukt en met het eerste vliegtuig naar huis zijn gestuurd. Wij hadden het voordeel
dat wij ‘alleen maar’ een ‘muziekfestival’ kwamen houden. Maar na de eerste avond hadden de autoriteiten moeten
begrijpen dat het in feite om evangelieverkondiging ging, waarbij tienduizenden (!) mensen een adreskaart (‘decision card’,
beslissingskaart) hebben ingevuld. De tweede avond had daarom al niet ‘mogen’ doorgaan. Bovendien werden alle avonden live
uitgezonden op de televisie en de volgende ochtenden werden de uitzendingen herhaald. Dus iedereen kon weten wat er precies
gebeurde. Vandaar dat de extreme hindoes woest waren, omdat de hele stad in ‘beroering’ was gebracht. Toch grepen de
overheden niet in! Pas na de derde avond kwam er bericht van de politie dat het zo niet meer kon. Maar ook de vierde avond is
uiteindelijk gewoon doorgegaan, zij het dat Mattheus het evangelie meer omfloerst moest brengen. Met grote moed ging hij echt
langs de rand van de ‘afgrond’, terwijl tweehonderd politieagenten klaarstonden om in te grijpen. Hij kon openlijk de
tachtigduizend mensen op Jezus wijzen, ik kon openlijk bidden om de vervulling met de Heilige Geest voor al die mensen en Arjan
Knevel kon openlijk bidden voor de zieken. Nogmaals: het kon allemaal absoluut niet, en toch is het gebeurd.
Zegen
Ik heb me laten vertellen dat ook voor TRIN deze campagne tot dusver absoluut uniek is geweest. Mogen er nog vele van deze aard
volgen, in alle landen waar de deuren voor het evangelie op een kier staan!
Voor alle zeventig teamleden is dit een onvergetelijke reis en een unieke ervaring geweest, die ons nog lang zal heugen. Er is
geen enkel teamlid geweest dat in India niet menige traan heeft vergoten! Niet alleen de gigantische massa’s mensen tijdens de
campagne, maar ook de kleinere groepen in de dorpen, de allerarmsten, de leprozen, de zieken, de uitgestotenen zullen ons
bijblijven. Ze staan in ons hart gegrift. Het is één ding te bidden voor tachtigduizend mensen, het is een ander ding één
enkele arme leprapatiënt – uitgestoten door de samenleving, zoekend naar afval, bedelend om wat geld – in je armen te nemen
en de zegen van de Heer over zo iemand af te smeken.
God komt alle lof toe voor deze geweldige reis! Hij heeft een grote en krachtige deur geopend die niemand kon sluiten, ook al
waren er vele tegenstanders (1 Kor. 16:9).
Nogmaals enorm bedankt voor al uw gebeden!
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update Zondag/maandag 22/23 februari 2009
De grote massa van het team bleef vandaag nog in Bhimavaram en maakte na de
'devotion' een heerlijke tijd door met ca. 120 Indiase weeskinderen. Ze kregen van TRIN allemaal schooluniforms en lesmateriaal
voor het nieuwe schooljaar. De groep had daarna nog een geweldige afsluiting met elkaar, waarbij ook Rajkumar en zijn vrouw plus
onze kleine 'lijfwachten' aanwezig waren. Er werd voor hen een grote inzameling gehouden, en ook kregen ze een bedrag dat in
Nederland voor India was gedoneerd. Wie weet hoe eenvoudig Rajkumar, zijn vrouw en al deze jongens samenwonen, kan begrijpen hoe
goed ze dat geld (voor elk een goed maandsalaris) kunnen gebruiken. Daarna ging de groep vroeg naar bed, want vannacht om drie
uur (Ned. tijd: half elf zondagavond) moeten ze al met de bus vertrekken om op tijd op het vliegveld van Hyderabad te zijn; dat
is weer een reis van elf, twaalf uur met alleen de hoogst nodige plaspauzes.
Broeder Abraham
Vijf van de groep, Mattheus, Jeroen (de cameraman, die samen met Ewout alle mooie filmpjes op deze site heeft gemaakt), Ingrid,
Aafke en ik, reden zondagochtend naar Tenali, ongeveer 4 uur rijden; het is net zo'n vuile, chaotische Indiase stad als
Bhimavaram. Hier werden we opgewacht door broeder Abraham K. Dit is de man met wie Mattheus het eerst contact kreeg in India.
God had India op Mattheus' hart gelegd, en Abraham, een evangelist, bad van zijn kant om hulp uit het buitenland. In het
internetcafé had iemand de computer aan laten staan, precies op de site van TRIN, en zo leerde Abraham TRIN kennen. Hij nam
contact op met Mattheus, en zo kwam deze in 2005 voor het eerst naar India. Intussen werkt Abraham full time voor TRIN, leidt
een weeshuis van zo'n vijftig weeskinderen, en bezoekt de dorpen rondom, waar veel mensen voor het evangelie gewonnen zijn en
waar waterpompen zijn aangebracht, en waar hij elke dag met de mensen bidt en het Woord uitlegt. Een van de dorpen is helemaal
christelijk geworden; er staat nu een kerkje in plaats van een hindoetempel. We bezochten het weeshuis van br. Abraham; de
behuizing is tamelijk primitief (uit het vorige, betere gebouw zijn de kinderen weggestuurd), maar functioneert. Er waren ook
ongeveer vijftig mensen uitgenodigd die bijna allemaal lepra hadden. We werden verwelkomd en kregen alle vijf een bloemenkrans
om de hals. Mattheus bracht een korte evangelieboodschap en daarna namen we alle leprozen, met hun verminkte handen en voeten,
een voor een in de armen en baden voor hen. Een aangrijpende ervaring.
Verlichting > Bekijk video "Light for India"... (of klik hier...)
In het huis van broeder Abraham en zijn vrouw had broeder Mozes een heerlijke maaltijd voor ons klaargemaakt. Ons busje bleek
intussen panne te hebben, zodat we met twee gemotoriseerde riksja's (of hoe heten die dingen hier?) naar een strook groen langs
een smerig kanaal reden, waar de allerarmste uitgestotenen leven in de meest primitieve hutten, samengesteld uit plastic en
lappen. TRIN had hier een waterpomp aangebracht, zodat de mensen schoon water hadden. Abraham komt hier elke dag bijbelstudie
houden. Een groot probleem is dat er geen elektriciteit, en dus geen verlichting is. Daardoor kunnen de mensen, als het donker
is, alleen maar op hun bed liggen, want 's nacht kruipen er giftige slangen uit het kanaal en loopt er ander ongedierte zoals
schorpioenen rond. Mattheus zegde 2000 euro toe voor het aanbrengen van verlichting (dat moet in Nederland in één collecte
opgehaald kunnen worden...). We zegenden de mensen en deelden rijst uit; het was schokkend te zien hoe hongerig de mensen
blijkbaar zijn en hoe begerig ze zich naar de rijst uitstrekten. We zagen één vrouw het avondeten bereiden, bestaande uit
alleen vellen en poten van kippen. Je maag draait al om als je het ziet. De mensen zijn hier (in naam of echt) christelijk, maar
je ziet nog allerlei resten van hindoeïsme; Abraham heeft hier nog veel te doen. Een van de mannen riep uit: Als we hier
verlichting krijgen, gaan we allemaal alleen nog maar Jezus dienen...
Na een korte rustpauze in het primitieve hotel reden we met riksja's naar Abrahams huis, en vervolgens met het gerepareerde
busje naar een van de dorpen in de rimboe. Hier is zowaar een baptistengemeente; we waren met zo'n honderd mensen. Er was wat
consternatie, want even te voren had een gemeentelid vergif ingenomen en zelfmoord gepleegd.... Mattheus sprak de mensen aan als
gelovigen en bad om de vervulling met de Heilige Geest en vervolgens legden we de zieken de handen op. We mochten opnieuw
heerlijke wonderen van genezing beleven! Weer was een gezegende dag voorbij. Zo mooi als het is om op zaterdagavond met 50.000
(volgens sommigen 80.000) mensen te zijn, zo mooi is het om op zondagavond met honderd mensen te zijn en iedereen heel
persoonlijk te kunnen bedienen.
Dankbaar
We zijn een heel dankbaar team. De reis zit er bijna op. Als dit verslag op de site verschijnt, zit het team als het goed is al
uren in de bus. Wij vijven hopen in Tenali nog een voorgangersconferentie te hebben, waar ik over de zalving met de Geest hoop
te spreken, waarna we alle voorgangers met olie willen zalven. Daarna vliegen we van Vijayawada (1 ½ uur van hier) naar
Hyderabad (60 min.), hopen daar op tijd de rest van het team te ontmoeten, om dan samen naar Delhi (120 min.), en vandaar samen
naar Amsterdam te vliegen (acht uren). Vermoedelijk is dit dus het laatste verslag; we hopen dinsdagochtend om een uur of zes op
Schiphol te landen, overweldigend veel indrukken en ervaringen rijker.
Heel hartelijk dank voor al uw gebeden; blijf alstublieft nog bidden voor een veilige thuisreis!
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update Zondag 22 februari 2009 - Uit
de TRIN-nieuwsbrief
Terugblik
Beste familie, partners en vrienden,
Transformatie in Bhimavaram! Dat is wat we afgelopen dagen hebben gezien en meegemaakt. God heeft deze Indiase stad aangeraakt.
Er is een zaad van opwekking geplant en we geloven dat er een nieuwe tijd gaat aanbreken voor Bhimavaram en omgeving.
Vandaag was onze laatste dag. Morgen gaan we met de bus op weg naar het vliegveld in Hyderabad. We kijken terug op een
fantastische tijd, waarin we God krachtig hebben zien werken. Tijdens de outreaches overdag in de omliggende dorpen en
sloppenwijken hebben we Gods liefde voor de allerarmsten kunnen uitdelen. We hebben mensen kunnen omarmen, troosten, bevrijden
en genezen in de naam van Jezus. We hebben zeer veel rijst, kleden en sari’s uitgedeeld. Hiermee hebben we mensen in hun
eerste levensbehoeften kunnen voorzien. De dankbaarheid van de mensen raakt je diep! Hele dorpen hebben hun leven aan Jezus
gegeven.
In het tsunamigebied heeft Mattheus gesproken voor 1500 mensen. Gods geest werkte zeer krachtig en 980 mensen hebben hun hart
aan Jezus gegeven. We hebben velen gezegend met de liefde van God. Ook hebben we Annette (een van onze teamleden) gedoopt in de
oceaan! Dit was een groot feest.
Tijdens de tweedaagse voorgangersconferentie hebben we ruim 600 voorgangers onderwezen in de principes van het koninkrijk van
God. De tweede dag getuigden een aantal van hun genezing die ze de eerste dag hadden ontvangen
De vier crusade avonden waren AMAZING! De eerste avond waren er al 11.000 bezoekers. Mattheus had een krachtige boodschap waarop
8900 mensen reageerden. Dit is zo gaaf! Om zoveel mensen zo enthousiast te zien voor Jezus. En omdat ook televisie en pers
aanwezig was, konden we de volgende ochtend op de nationale televisie de avond terugkijken! Heel India heeft kunnen zien wat God
in Bhimavaram doet!! De volgende avonden zagen we het bezoekersaantal explosief toenemen, van 20.000 naar 44.000 tot circa
80.000 bezoekers tijdens de laatste avond! Uiteindelijk hebben 125.000 bezoekers een decisioncard ingevuld! Wat een enorm
aantal! Zoals we bij vertrek al schreven: deze crusade is van historische betekenis voor Bhimavaram. Zeker de laatste dagen was
het gewoon voelbaar in de stad. Straten stonden vol met riksja’s en karren vol met mensen!
We zijn God zo dankbaar voor alles wat Hij heeft gedaan. We hebben zo duidelijk ervaren dat Zijn hand op ons rust. Waar de
vijand probeerde ons te stoppen, merkten we dat God altijd weer deuren opende. Niets is onmogelijk voor Hem!
De komende tijd gaan Rajkumar en zijn team verder aan de slag om alle nieuwe christenen verder te begeleiden en te onderwijzen.
Ook is hij bezig om een kindertehuis te bouwen waar hij alle weeskinderen op wil vangen. Ondertussen gaat de hulpverlening in de
vorm van rijst gewoon door. We willen jullie blijven vragen om de komende tijd te blijven bidden van Rajkumar en zijn team. De
crusade heeft veel losgemaakt en daarom willen we bidden voor bescherming, moed en geloof.
Meld u aan voor de TRIN-nieuwsbrief...
India Blog - Update Zaterdag 21 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 8 hier...
Tijdens de 'devotion' heb ik gesproken over de liefde als grondwet van het koninkrijk Gods (Rom. 14:15-18; Kol. 1:13; Jak.
2:1-8). Daarna lieten we ons elk een woord schenken van de Heer om in liefde uit te delen aan een ander. Ik vroeg iedereen: sta
op, zoek iemand van het team die je het minste kent, omhels hem of haar en spreek dat woord uit dat je hebt ontvangen. Zes
mensen liet ik getuigen dat het woord dat ze ontvingen precies was wat ze nodig hadden gehad.
Politie
Onze Indiase voorganger, die ik al enkele malen noemde, heet Rajkumar. Als jongeman al had hij een droom dat er in zijn stad
Bhimavaram (een stad van 400.000 mensen, gewoon een van de vele kleintjes in India) tienduizenden mensen bij elkaar zouden komen
om het evangelie te horen. Deze week is die droom werkelijkheid geworden, ondanks alle tegenwerking van de politie. Een
christelijke politieman in de stad vertelde een van de Indiase voorgangers dat het een compleet wonder was dat we al drie dagen
campagne hadden kunnen houden. Dat is maar heel weinig evangelisten gelukt. Onlangs nog is de bekende Amerikaanse evangelist
Morris Cerullo van een podium in India geplukt, naar het vliegveld gebracht en tot 'persona non grata' verklaard.
Gisteravond kreeg Rajkumar een telefoontje van de politiechef van de stad dat de crusade vanavond niet zou kunnen doorgaan,
omdat deze illegaal is. Er was wel toestemming gegeven voor een muziekfestival, maar niet voor prediking vanaf het podium.
Daarvoor hadden wij religieuze visa plus speciale toestemming moeten krijgen. Daarom besloten we vandaag niet op 'outreach' naar
de dorpen te gaan en 'low profile' te blijven, om geen irritatie te wekken (de rijst en de dekens zullen later wel naar de
dorpen gebracht worden door de Indiase christenen). Dus gingen we allemaal naar de plaats achter Rajkumars huis waar ook de
voorgangersconferentie had plaatsgevonden.
Hier waren ongeveer achthonderd alleenstaanden, waarvan driekwart weduwen met wat kinderen en eenkwart weduwnaars. Met name onze
vrouwen hebben hier het woord gevoerd: Efi, Tanja, Ingrid, en de 70-jarige Sara, die zelf lang in India heeft gewoond. We waren
er om de vrouwen en mannen te bemoedigen, om rijst en dekens uit te delen en ze te zegenen. De enige manier bleek weer het
vormen van een 'fire tunnel', waarin sommigen spontaan genezen werden en één man van demonen bevrijd werd.
Terug naar de hotels voor de middagrust. We kregen opdracht om vijf uur bij elkaar te komen in een van de hotels. Daar vertelde
Mattheus ons dat het ernaar uitzag dat wij niet naar de crusade zouden kunnen gaan voor onze eigen veiligheid. Het bleek dat er
mensen van de extreme hindoepartijen uit Hyderabad waren gekomen die in heel Bhimavaram geflyerd hadden dat wij onder het mom
van hulpverlening zieltjes waren komen winnen (wat niet helemaal bezijden de waarheid was); ze verspreidden folders en
aanplakbiljetten met de woorden: 'Red het hindoeïsme!' De duivel moet wel erg nerveus zijn geworden dat hij met zulke slogans
komt... In Hyderabad werd gezegd dat wij heel Bhimavaram in 'beroering' hadden gebracht en dat het 'kwaad' gestopt moest worden.
Nu ook bleek de betekenis van de tv-uitzendingen: die hadden nog veel meer mensen bereikt dan de veertigduizend die gisteravond
op het terrein waren. Heel de stad gonsde van opwinding.
Mattheus vertelde ook welke hoge prijs Rajkumar heeft moeten betalen: gisteravond waren zijn ouders onder het publiek, die na
afloop hun zoon openlijk uit de familie hebben gestoten en nu beweren dat hij nooit hun zoon is geweest. Rajkumar was bij ons,
en wij hebben rondom hem op de knieën een van de meest bewogen bidstonden gehouden die ik me kan herinneren. We hebben ons aan
hem aangeboden als zijn nieuwe familie. Arjan profeteerde over hem dat Rajkumar als Jozef door zijn broers 'verkocht' was, maar
dat er in zijn familie een geestelijke 'hongersnood' zou komen en dat zij zich voor Rajkumar zouden komen buigen om door hem
gezegend te worden.
Wij bleven achter in de hotelzaal, waar wij uitbundig de Heer aanbaden. Onze strijd in Bhimavaram ging niet tegen mensen, maar
tegen de 'goden' (demonen) van het hindoeïsme. Wij konden het werk blijkbaar niet zelf afmaken – maar we laten een sterk
uitgebreide gemeente achter die het werk zal voortzetten, zoals Paulus deed toen hij elke keer weer uit een stad moest
vertrekken, vaak overhaast (Filippi, Tessalonika, Berea).
Kom
Tijdens onze eigen samenkomst belde Rajkumar om te zeggen dat er nog veel meer mensen op het terrein waren dan gisteravond, en
toen waren het al veertigduizend! We verdubbelden onze energie in aanbidding en voorbede, onderbroken door profetieën van Wytze
en Arjan. Toen kwam ineens het bericht: Kom allemaal naar het terrein! We juichten en zongen: 'Jezus, bedankt!' We hoorden dat
er tweehonderd geuniformeerde politiemannen waren die onmiddellijk zouden ingrijpen als de Nederlanders een christelijke
boodschap zouden verkondigen.
Er ging een gejuich op onder de mensen toen wij op het podium verschenen. Er zaten verschillende gematigde hindoepolitici
(congresleden) op het podium, die ons vriendelijk begroetten! Eén was net bezig groeten over te brengen aan de mensen (tja, het
is verkiezingstijd...). Rajkumar stelde voor samen te bidden voor de hindoeleiders, en dat deed Mattheus. Hij maakte er een hele
preek van, en speelde daarmee hoog spel! Hij en anderen legden de politici de handen op en baden voor hen. Zo eerden wij voor
het oog van die tienduizenden mensen hun leiders.
Het werd me toch een feest! Mattheus deed er tien minuten over om uit te leggen dat hij vanavond niet zou preken en dat dit
'gewoon' een muziekfestival was – en vervolgens liet hij de mensen massaal 'halleluja!' roepen. Daarna zong het Fresh Fire
Choir met zijn aanbiddingsliederen de stukken van de hemel, onderbroken door stukjes evangelisatie van Eric. Kleine Indiase
meisjes in het wit dansten. De band speelde, Joël drumde als nooit te voren. De mensen werden steeds enthousiaster, en wij ook.
Maar we deden 'uiteraard' niets 'religieus', om de politie geen aanleiding te geven... Trouwens, ik denk dat ze niet veel
gedurfd zouden hebben met al die politici op het podium. Mattheus werd steeds stoutmoediger; hij bleef benadrukken dat dit toch
vooral een 'gewoon' muziekfestival was, maar dan wel één waarbij de Heilige Geest op de mensen zou vallen als op de
Pinksterdag.
Op een bepaald moment liet hij de hindoepolitici opnieuw naast zich staan, als het ware als een 'veiligheidsschild' om vrijuit
te kunnen zeggen waar het allemaal om ging. Hij stelde Rajkumar en zijn vrouw Joanna aan de mensen voor als de geestelijke
leiders van Bhimavaram. Hij vertelde hoe zij een tijdlang in bittere armoede hadden geleefd, alles voor de zaak van Jezus. Hij
liet ons allemaal een zegen uitspreken over hen en over de ca. twintig jongens die al deze dagen als onze 'lijfwacht' hadden
gediend en die 's nachts op matjes voor de deuren van onze leiders sliepen om ons te beschermen. Daarna ging hij met de
'lijfwachten' het podium af om handen te schudden en de mensen te zegenen. Opnieuw koorgejubel. Er is vanavond niet 'gepreekt',
maar de boodschap van Jezus is niettemin gebracht.
Ten slotte vroeg Mattheus alle jongeren onder de 25 te gaan staan en vroeg mij om voor ze te bidden voor een vervulling met de
Heilige Geest. Velen staken de handen op dat zij de kracht van de Geest ervoeren. Daarna deed Arjan een collectief gebed voor de
zieken. Toen zag ik een omhooggehouden papier in de menigte waarop stond: WY HOU VAN YOU.
Het is allemaal een compleet wonder. Niemand van ons zal ooit deze gedenkwaardige avond van de 21e februari 2009 vergeten. Wat
absoluut niet kon, gebeurde: voor de vierde avond achtereen is de naam van de Heer grootgemaakt in een Indiase stad voor vele
tienduizenden mensen en is de boodschap duidelijk doorgekomen. De rest laten we aan de Heer over. Dit is de dag die de Heer
heeft gemaakt; het is een wonder in onze ogen. We verlieten de uitzinnig blije menigte zonder verder één probleem.
Dank U, Heer!!
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update Vrijdag 20 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 7 hier...
Een nieuwe dag met weer heel nieuwe belevenissen. Tijdens de ochtend-'devotion' heb ik een korte uiteenzetting over het
avondmaal gegeven in relatie tot het koninkrijk Gods en de geestelijke strijd; daarna hebben we samen avondmaal gevierd en luid
de Heer-schappij van Christus geproclameerd (het is het avondmaal van de Heer, de tafel van de Heer, het lichaam van de Heer en
de dood van de Heer in 1 Kor. 10 en 11).
Ziekenhuizen
Daarna gingen wij met zijn allen naar een van de ziekenhuizen in de stad. Er stond een grote mensenmenigte op ons te wachten
plus enkele belangrijke politieke leiders, allemaal vanwege de nadere verkiezingen; het is blijkbaar gunstig voor hen om zich op
zulke plaatsen met buitenlanders te vertonen. Ze wilden graag met ons op de foto en deelden zelfs wat van ons voedsel uit, alsof
het van henzelf kwam. Mattheus legde alle politieke leiders de handen op en bad voor hen; ik sta er altijd weer van te kijken
dat ze dat toelaten, ja, het zelfs lijken te appreciëren.
Binnen stonden een paar honderd zwangere vrouwen op ons te wachten. Mattheus hield een korte evangelietoespraak, waarna alle
vrouwen de hand opstaken om hun leven aan Jezus te geven... Ze kregen allemaal adreskaarten, plus een brood en een blik met
gezondheidskost (allemaal dankzij uw giften). Daarna verspreidden wij ons over alle ziekenhuiszalen om te bidden voor alle
zieken. De omstandigheden waren erg primitief. Sommige mensen lagen volgens de aanwezige familieleden op sterven. We baden vurig
om genezing of meer algemeen om de zegen van God in de naam van Jezus.
Evangelieboodschap
Vervolgens gingen we naar het terrein waar ook de voorgangersconferentie had plaatsgevonden. Daar wachtten enkele tientallen
ernstig verlamde en verminkte mensen op ons, die een driewielerfiets zouden krijgen die ze met de hand konden voortbewegen.
Eerst was er een gezamenlijke maaltijd, waarbij de arme Nederlanders er maar niet aan kunnen wennen met hun vingers te eten...
Daarna bracht Mattheus een korte evangelieboodschap, waarbij weer bijna iedereen de hand opstak (bedenk dat Mattheus er steeds
bij zegt dat de mensen sowieso hun rijst, brood of fiets krijgen, of ze nu hun hand opsteken of niet; toch steekt steeds bijna
iedereen de hand op). De mensen gingen blij naar huis, mét een driewieler en een adreskaart.
Verkiezingen
Om zes uur begon weer de avondbijeenkomst. Onze teamleden waren er al; wij (Mattheus, een cameraman, twee assistenten en ik)
zouden om half acht komen. Toen we van ons hotel zouden vertrekken, kregen we van een van de Indiase voorgangers een telefoontje
dat we in het hotel moesten blijven omdat er vier wagens waren verschenen met geheime politie die de persoonsgegevens van ons
allemaal wilde hebben. Het bleek dat de 'witte man' van gisteravond met een van de wagens was meegekomen; dus hij zat er
blijkbaar achter. Het leek niet veel meer dan een poging tot intimidatie. Maar toch: men moet goed bedenken dat strikt genomen
wat wij hier doen illegaal is. Wij zijn hier allemaal met een toeristenvisum, en religieuze activiteiten zonder uitdrukkelijke
toestemming zijn in India strikt verboden. Het is een puur wonder van God. De enige menselijke verklaring is dat er binnenkort
landelijke verkiezingen zijn en dat geen enkele partij, zelfs de meest extreem-hindoeïstische, zich tegen ons durft te keren om
het volk niet tegen zich te krijgen.
Feest
Terwijl Mattheus en ik in de hotellobby vurig aan het bidden waren, kwam het sein door dat we konden komen. Vlak bij het terrein
kwamen we de politiewagens tegen, die blijkbaar weer op de terugweg waren. Onze Indiase voorganger had hun de schriftelijke
toestemming van de overheid laten zien dat hij gerechtigd was tijdens 'zijn' campagne buitenlandse 'musici' op 'zijn' podium toe
te laten. Toen we op het podium kwamen, waren onze mensen heerlijk aan het dansen, en Arjan en Efi gaven hun geweldige optreden
en getuigenis. Zelfs onze 'witte vriend' zat braaf bij ons op het podium...
Het werd weer een groot feest, vooral toen een hele reeks politieke leiders het podium opkwam. Een van hen was een bekende
Indiase filmster, K. Nagendra Babu, die nu een nieuwe politieke partij leidt die aan de verkiezingen zal meedoen. Toen de
filmacteur het podium opkwam, begon het publiek luid te juichen. In zijn toespraakje vertelde hij dat hij op een Lutherse school
had gezeten en dat hij de christenen zeer respecteerde, ook al was hij een hindoe; hij toonde zich erg geïnteresseerd in de
figuur van Jezus en zei dat de film 'The Passion of the Christ' zijn lievelingsfilm was. Mattheus omhelsde hem, legde hem de
handen op en bad voor hem en voor de mannen (collega's, lijfwachten) die met hem meegekomen waren. We waren erg blij met hun
komst, omdat het ongetwijfeld het vertrouwen van veel aanwezigen in het christelijk geloof zou doen toenemen.
Daarna kon de samenkomst hervat worden en brak het Fresh Fire Choir weer uit in gejubel. We schatten dat op het hoogtepunt van
de bijeenkomst zo'n VEERTIGduizend mensen aanwezig waren.
Mattheus haalde enkele kinderen naar voren die wonderbaar waren aangeraakt door de Heer. Eén baby kon niet goed eten, ademde
moeilijk en huilde constant door een gezwel in de buik. Sinds de voorbede gisteren was het kind weer gaan eten en huilde het
niet meer dan een gewone baby. Een jongetje kon niet lopen en had sinds een maand niet meer gegeten. Sinds de voorbede gisteren
was het kind weer gaan eten; het kind was nog te zwak om helemaal goed te lopen, maar we vertrouwen erop dat dat ook in orde
komt.
Evangelie
Mattheus preekte in schilderachtige kleuren over de rijke man en de arme Lazarus en over de verschrikkingen van de hel en de
gelukzaligheid van de hemel (Luc. 16) – wat stilzwijgend dwars tegen het reïncarnatiegeloof inging – en vervolgens over de
wonderbare genezing van de verlamde man bij de Schone Poort (Hand. 3). Daarna proclameerde hij zegen over de stad Bhimavaram, en
deed hij een oproep aan de onbekeerden en de zieken en gehandicapten, aan de werklozen, aan de mensen met nachtmerries, aan de
mensen in angst. Hij proclameerde bevrijding over allen die demonisch gebonden waren. Toen hij vroeg of degenen die Jezus wilden
volgen, wilden gaan staan, kwam opnieuw bijna de hele massa overeind en zei luidkeels het zondaarsgebed na. Het was een
aangrijpend ogenblik!
Het was vanwege de enorme mensenmassa onmogelijk te vragen of de zieken naar voren wilde komen. Mattheus vroeg of alleen de
mensen met een dodelijke ziekte wilden komen, maar de hele massa kwam in beweging. We hebben weer collectief via de microfoon
voor de zieken gebeden, eerst Mattheus, toen ik en toen Arjan, terwijl ongeveer alle teamleden naast elkaar op het podium
stonden, hun handen uitgestrekt over de mensen en luid biddend. Velen staken hun handen op om aan te geven dat zij genezing
hadden ontvangen en enkelen getuigden op het podium. Ten slotte drong de menigte zo sterk op dat we voor onze veiligheid weg
moesten. We drongen ons door de massa heen, terwijl mijn armen er bijna afgerukt werden door mensen die wilden dat ik hun de
handen zou opleggen. Het was bizar en tegelijk geweldig. God is goed!
Blijf bidden!!
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update Donderdag 19 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 6 hier...
Een correctie op gisteren: niet bijna duizend, maar bijna NEGEN duizend mensen gaven gehoor aan de evangelieoproep en kregen een
adreskaart!!
Vanmorgen vroeg werden wij op onze hotelkamers blij verrast met het feit dat het hele programma van gisteravond op televisie
herhaald werd! We vertrouwen erop dat op deze manier duizenden mensen ook in de huiskamers het evangelie hebben gehoord.
Voor de rest leek de dag van vandaag veel op die van gisteren. Na het ontbijt hadden we eerst weer onze 'devotion', waar ik
sprak over Ef. 5:18-30: over de vervulling met de Heilige Geest, over de resulterende aanbidding, en over de rol van aanbidding
in de geestelijke strijd (Jozua, Josafat, 1Kor. 14:24). Daarna hadden we de mooiste tijd van aanbidding tot dusver, geleid door
Eric en Tanja. Er 'gebeurde' werkelijk wat onder ons!
Vervolgens gingen twee van onze groepen naar de dorpen met rijst en dekens. In één dorp woonden blijkbaar veel mensen met
zieke gewrichten. Rob bracht de boodschap. Het leek wel of het hele dorp niet alleen tot geloof kwam, maar ook genezen werd! De
mensen dansten en huppelden van vreugde; blinden gingen weer zien, doven gingen weer horen, atsmapatiënten werden genezen. Jan
kreeg het in zijn hart om te bidden voor een arme, zieke vrouw, opdat zij Jezus zou zien. Hij deed dat in het Nederlands, zodat
de vrouw het zeker niet heeft verstaan. Maar een paar tellen later begon zij te juichen en te roepen: 'Ik zie Jezus! Ik zie
Jezus!'
Lepra
In het andere dorp, waar de tweede groep naartoe ging, woonden weer veel leprozen. Een kleine honderd kwamen om het woord te
horen. Arjan bracht de boodschap en deed een oproep, waarna ruim de helft van de mensen de hand opstak. Voor zover ze nog handen
hadden – het was een trieste aanblik, al die verminkte mensen. Er is voor alle mensen gebeden, of ze nu hun hand opgestoken
hadden of niet, en allemaal kregen ze natuurlijk rijst en dekens. We kunnen dat weggeven dankzij de vele giften die TRIN voor
deze reis ontvangen heeft.
Voorgangersconferentie komt los
De derde groep ging mee naar de tweede en laatste dag van de voorgangersconferentie. Ik begon met te vragen hoeveel mensen
gisteren genezen waren; twintig mensen staken hun hand op. Ik liet vier van hen een kort getuigenis geven; het was ontroerend te
horen met welke kwalen sommigen naar de conferentie gekomen waren en hoe wonderlijk zij nu genezen waren.
Twee keer heb ik met mijn vertaler, pastor Samuel, een lange preek gehouden over de Heilige Geest, en speciaal over de zalving
en de vervulling met de Heilige Geest. Wat betekent 'zalving' en waarvoor heb je die nodig? Wat betekent vervulling, aan welke
voorwaarden moet je voldoen om de vervulling te ontvangen, en wat zijn de gezegende resultaten ervan? Tussen de twee preken was
er heerlijke aanbidding onder leiding van Eric en Tanja. De mensen waren nu duidelijker veel losser dan gisteren, en we kregen
ze prachtig aan het zingen!
Aan het eind hebben we een 'fire tunnel' gehouden, waarbij de honderden aanwezigen tussen de twee rijen van onze mensen door
liepen en zo veelvoudige handoplegging ontvingen. We vertrouwen erop dat hierdoor veel mensen gezegend en genezen zijn.
Avondcampagne
's Avonds stroomde het grote veld weer vol met duizenden mensen, nog veel meer dan gisteravond; uiteindelijk waren er 22.000.
Het programma was ongeveer hetzelfde: Indiase muziek, solozang van Arjan en Efi, en een optreden van het Fresh Fire Choir onder
leiding van Eric. Gelukkig kon Joël eindelijk zijn eigen drumstel bespelen. Eerst had de KLM er moeilijk over gedaan het
slagwerk mee te nemen, vervolgens liet de maatschappij de drums in Delhi staan en gingen ze dus niet mee naar Hyderabad. Iemand
had van tevoren daar al een beeld van gekregen, en het kwam precies uit. Een van de Indiase vrienden moest helemaal naar
Hyderabad rijden (11 uur heen en 11 terug) om het drumstel alsnog op te halen toen het daar eindelijk aangekomen was. Des te
blijer waren we te zien hoe Joël zich eindelijk op de trommels kon uitleven.
We hadden wat last van een man in het wit, die twee keer probeerde op het podium te komen en de microfoon te grijpen. Hij
beweerde dat hij een broer van een van onze Indiase voorgangers was en dat hij de politie zou bellen om de paspoorten te laten
innemen. Maar het liep met een sisser af.
Evangelieprediking en genezing
Intussen hadden we geweldige getuigenissen op het podium van mensen die gisteren of vandaag wonderbaar genezen waren (bijv. van
een tumor in de zij, die volledig verdwenen was – je kon het losse vel nog voelen, maar de tumor zelf was verschrompeld) of de
'doop met vuur' hadden ontvangen, zoals een vrouw het noemde.
Opnieuw bracht Mattheus een indringende boodschap, dit keer over de overspelige vrouw in Joh. 8; van haar zondigheid deed Jezus
niets af, maar Hij was met ontferming over haar bewogen. De zondeloze omstanders dropen een voor een af; alleen de Zondeloze kon
deze arme vrouw helpen.
Toen Mattheus een oproep deed, zei hij er uitdrukkelijk bij dat ALLEEN de mensen die VOOR HET EERST hun leven aan Jezus wilden
geven, moesten gaan staan. Toch leek het wel of bijna iedereen ging staan! Het was een overweldigende aanblik. Pastor Samuel,
Mattheus' vertaler, bad met alle mensen die stonden een eenvoudig zondaarsgebed. Stel je de vele duizenden voor dat zijn woorden
nazeiden! Uiteindelijk zijn er deze avond 18.500 adreskaarten uitgedeeld aan mensen die nader contact met een zielzorger wensen.
Daarna heeft Mattheus vanaf het podium vele ziekten opgenoemd en genezing daarvan geproclameerd, en terwijl hij even rust nam
mocht ik dat werk voortzetten. Elke keer gingen er handen omhoog van mensen die genezing ontvangen hadden. Ten slotte is er door
het team weer voor vele honderden zieken gebeden. De menigte die genezing wenste, drong zo sterk op dat het team alleen vanaf
het podium voor de honderden mensen kon bidden, anders zouden ze elkaar mogelijk vertrapt hebben. Morgen hopen we iets te horen
van alle wonderen God die vanavond verricht heeft.
Dank u voor al uw gebeden! Ga alstublieft onverdroten door.
Willem J. Ouweneel
P.S. De avonden eindigen steeds om een uur of tien, half elf; dus als het bij u half zes, zes uur is. Doordat ik deze verslagen
op het podium schrijf, kunnen ze dezelfde avond nog op het internet worden gezet. Daardoor kunt u ze lezen als wij al slapen...
India Blog - Update Woensdag 18 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 5 hier...
Vandaag is er door iedereen weer hard gewerkt. Tijdens de ochtend-'devotion' heb ik gesproken over geloof (Marc. 11:22-24) en
hebben we samen gebeden voor al degenen onder ons die 'bergen' hadden – zorgen, angst, lichamelijke of psychische pijn – die
in de 'zee' moesten worden geworpen. We hebben ons weer heel bewust gereinigd en ons laten vullen met Gods goede Geest om het
werk van de dag aan te kunnen.
Lepradorp
Een van de drie groepen is vervolgens naar een lepradorp geweest, waar Sjaak van der Steen zo'n honderd leprozen het evangelie
heeft verkondigd en waar de leden van het team voor de mensen gebeden hebben. En natuurlijk waren er dekens en rijst voor deze
arme ongelukkigen.
Hulp
De tweede groep is naar een ander dorp in de omgeving van Bhimavaram gegaan, waar vele honderden mensen op de boodschap – en
op de rijst en de dekens – af kwamen. Broeder Laydan, die uit Gibraltar afkomstig is en deel van ons team uitmaakt, bracht
hier het evangelie met zoveel kracht dat het HELE dorp tot geloof kwam! We beseffen heus wel dat de echtheid van die bekeringen
nog zal moeten blijken, maar al deze mensen hebben dan toch maar een adreskaartje ingevuld. Dat betekent dat inheemse
evangelisten hen zullen bezoeken en verder met hen over het geloof zullen spreken en hen in een gemeente zullen brengen. Ook
hier werd voor de zieken gebeden. Het zal moeten blijken hoeveel genezingen er hebben plaatsgevonden, maar in ieder geval werd
één man onmiddellijk genezen van blindheid, en dat is een geweldig wonder.
Voorgangersconferentie
De derde groep ging met mij mee naar de voorgangersconferentie. Van heinde en ver waren de voorgangers en hun vrouwen gekomen.
Sommigen hadden uren gereisd. Het ging echt om de gemeenteleiders, niet om 'gewone' gemeenteleden, zodat we blij verrast waren
dat we met zo'n zeshonderd mensen waren. Dat is een prachtig aantal voor India. Er was veel zang en muziek – Indiaas en
Europees – maar het belangrijkste waar de mensen voor gekomen waren, was het onderwijs. Met mijn voortreffelijke vertaler heb
ik urenlang gepreekt over het koninkrijk van God: het rijk van Christus, dat zich overal manifesteert waar mensen zich buigen
onder de heerschappij van Christus, waar de liefde van God (de 'wet van het koninkrijk') regeert en waar de kracht van de
Heilige Geest zich openbaart in bekeringen, wonderen en tekenen. Vele voorgangers komen uit vrij traditionele kringen en hebben
weinig leerstellig en praktisch onderwijs over het koninkrijk van God en de Heilige Geest genoten. Om de kracht van de Geest te
demonstreren hebben onze aanwezige teamleden voor alle zieken onder de voorgangers en de vrouwen gebeden. We hopen morgen te
horen wat dit heeft uitgewerkt.
De eerste avondcampagne
Om zes uur begon de evangelisatiecampagne, eerst met een uur Indiase zang en muziek. Toen we op het terrein aankwamen, waren er
maar honderd mensen. Dat was even schrikken. Maar we weten hoe dat in dit soort landen werkt. Geleidelijk stroomden de duizenden
toe, zodat er rond een uur of negen elfduizend mensen waren. Bovendien werd de bijeenkomst live op de televisie uitgezonden, en
wie weet hoeveel duizenden daar nog naar gekeken hebben.
Toen het de beurt van de Nederlanders was, hebben eerst Arjan en Efi Knevel een geweldig muzikaal optreden verzorgd, met
heerlijke getuigenissen tussendoor. Daarna was het de beurt van Eric en Tanja Lagerström met 'ons eigen' Fresh Fire Choir,
terwijl nog steeds mensen bleven toestromen. Intussen werden we vereerd met de aanwezigheid van vier politieke hindoeleiders,
onder wie twee onderministers uit de staat waar we hier zijn, die ook op het podium plaatsnamen.
Bekeringen en genezingen
Mattheus bracht een machtige evangelieboodschap. Toen hij de mensen uitnodigde te gaan staan als ze werkelijk de Heer Jezus
wilden aannemen als hun Heiland en Heer, gingen er bijna duizend staan! Toen de adreskaarten werden uitgedeeld, 'vochten' de
mensen werkelijk om een kaart te pakken te krijgen. Ook de vier politici stonden op! Op verzoek van de voornaamste van hen legde
Mattheus voor het front van iedereen hun een voor een de handen op en bad voor hen! Later bad hij ook voor de aanwezige
politiemensen. Ook de hindoes van het provinciale televisieteam, dat de uitzending verzorgde, smeekten om voorbede. We wisten
niet hoe we het hadden... De Heilige Geest was zo machtig aanwezig dat blijkbaar de harten van vele hindoes werden aangeraakt.
Daarna deed Mattheus een oproep aan de blinden en lammen en andere zieken om naar voren te gaan, zodat wij, de teamleden, hun de
handen konden opleggen. Ik denk dat elk van de 70 teamleden voor tientallen mensen gebeden heeft, dus reken maar uit! Morgen
zullen we de getuigenissen horen, maar ik weet nu al van een meisje van 15 dat een fistel in haar oog had en ter plekke werd
genezen. Een van onze teamleden maakte een heel nare val, waarbij zijn hand zo verwond werd dat het bot eruit stak. Hij stond er
echter op mee te bidden voor de zieken, en terwijl hij voor anderen bad, zag hij hoe het bot weer naar binnen ging en de hand
helemaal genas. En dit was nog pas de eerste avond....
Houd aan in het gebed voor ons!
India Blog - Update Dinsdag 17 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 4 hier...
Eindelijk aan het werk! Vanochtend na het ontbijt hebben we onze eerste 'devotion' gehad,
waarbij ik gesproken heb over Joh. 7:38: de Heilige Geest moet uit ons uitstromen via de 'buik', de plaats van de compassie. Dat
is wat we voor India nodig hebben: deernis, ontferming! Daarna hebben we in groepjes van 4 of 5 elkaar de handen opgelegd en
over ieder van ons de volheid van de Heilige Geest uitgebeden. Vervolgens eerst op weg naar het grote terrein waar vanaf
morgenavond de evangelisatiecampagne zal worden gehouden; vele handen waren nog bezig te werken aan het enorme podium en de hoge
stellages waaraan de lampen en de luidsprekers worden opgehangen. Met een woord van Wytze (2Kor. 2:14 e.v.) hebben we de plaats
al biddend en zingend 'ingewijd'.
Tsunami
Vervolgens reden we met de drie bussen en de personenauto naar het tsunamigebied, via de 'lange' route (vanwege de bussen), dat
is ongeveer 3 a 4 uur. We reden tot aan de zee, waar met Kerst 2004 de verschrikkelijke tsunami ook hier honderden levens heeft
geëist. Hier zaten, vlak voor het strand begon, vele honderden mensen al rustig op ons te wachten, keurig gerangschikt in lange
rijen; uiteindelijk waren het er zo'n 1500. Onze Indische evangelist, Rajkumar, heeft met enkele anderen gezongen en de mensen
begroet. Daarna bracht Mattheus op eenvoudige maar indringende wijze het evangelie. Hij beloofde dat iedereen een deken en een
zak rijst zou krijgen, onafhankelijk van de vraag of de mensen Jezus zouden willen aannemen. Toch gaven 980 mensen gehoor aan
zijn oproep om hun leven aan de Here Jezus te geven. We weten dat, doordat er 980 adreskaartjes zijn uitgegeven aan iedereen die
als blijk van zijn geloofsovergave zijn naam en adres wilden achterlaten om verdere geestelijke verzorging te ontvangen.
Bidden voor de zieken
Daarna begaven wij, de 70 medewerkers, ons onder de mensen om voor de zieken te bidden. We weten in elk geval van verscheidene
wonderbare genezingen doordat deze mensen kwamen getuigen. Eén vrouw had al jaren zoveel last van haar rug en benen dat ze niet
langer kon blijven zitten en op weg naar huis ging. In de verte hoorde ze via de luidsprekers dat er voor de zieken zou worden
gebeden en ze haastte zich terug – en werd heerlijk genezen! Ook een linkeroor dat al tien jaar doof was, werd weer geopend,
en zo waren er meer wonderen. Anderen werden de handen opgelegd opdat ze vervuld zouden worden met de Heilige Geest; van één
vrouw weten we dat ze in tongen begon te bidden (zoals onze vertalers betuigden). Maar vele mensen meer zijn er aangeraakt door
de Geest.
Tijdens de uitdeling van de rijst en de dekens kwamen er ineens met veel bombarie acht motoragenten aan, plus twee politiejeeps.
Rajkumar kreeg een telefoontje dat hij gerarresteerd zou worden, maar dat bleek niet waar. De zaak bleek deze: het strand waar
wij waren was in het recente verleden gebruikt door terroristen vanuit Pakistan, Afghanistan en Bangladesh om smokkelwaar aan
land te brengen – met hulp van lokale vissers – dat o.a. gebruikt was voor de recente aanslagen in Mumbai. De acht agenten
bleken marinemensen te zijn, die de dorpelingen niet bij elkaar hadden weten te krijgen en nu van de gelegenheid gebruik kwamen
maken om onder de dorpelingen formulieren uit te delen en ze dringend te vragen om inlichtingen, zodat de terroristen en hun
helpers opgespoord zouden kunnen worden. Ze bedankten ons daarna vriendelijk voor de geboden gelegenheid en vertrokken.
Vervolgens bad Wytze met de tolk voor het land India, opdat het bewaard zou blijven voor alle vormen van terrorisme.
Onder ruime belangstelling kon daarna in zee (de Golf van Bengalen) de doop plaatsvinden: ik mocht Annette dopen, nadat ze haar
getuigenis had gegeven, terwijl het hele team op het strand luid de naam van de Heer grootmaakte, gadegeslagen door vele
Indiërs.
Vervolgens keerden we terug naar onze hotels, om van een rustige avond te genieten.
Morgen de eerste dag van de voorgangersconferentie en de eerste avond van de campagne!
Blijf bidden.
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update Maandag 16 februari 2009 >
Bekijk
video update dag 3 hier...
De busreis
Wow, wat een reis... Verreweg de meeste deelnemers gingen met de drie bussen weg uit Hyderabad, een afstand van 11-12 uren –
dachten we. Maar het werden er 13, bijna zonder pauze, met hoofdzakelijk bananen en drinken aan boord. De chauffeurs deden erg
hun best om het de reizigers naar de zin maken, dus stopten ze rustig een half uur onderweg om chips te kopen. Tijd is hier een
heel ander begrip dan in Nederland. Alles gaat t...r...a...a...g...
Over smalle, hobbelende wegen propvol auto's, vrachtwagens, tractoren, karren, fietsen, brommers, motorfietsen en de kleine
Indiase taxi' ging het naar Bhimavaram, tussen de reisvelden door en dwars door overbevolkte kleinere en grotere dorpen en
steden. Dan schiet je niet hard op. De chauffeurs waren kampioenen in het ons aanjagen van schrik, vooral bij het inhalen op de
smalle wegen. Vijftien km voor onze eindbestemming (Bhimavaram) brak ook nog de hele uitlaat onder een van de bussen af. Schrik.
Maar gelukkig konden de mensen allemaal in de twee andere bussen gepropt worden.
De vijf van ons die het voorrecht hadden met het kleine propellervliegtuig te gaan, hadden het gemakkelijker, maar moesten de
laatste vier en een half uur toch ook in de auto zitten. Mattheus had een beeld dat we op het vliegveld (Vijayawada) door een
aantal politieagenten zouden worden opgewacht, maar hij kon niet 'zien' of ze hem zouden arresteren of verwelkomen. En
inderdaad: toen we aankwamen op het piepkleine vliegveld, stonden er zo'n tien politieagenten voor de poort! Ze hadden net een
hoge ome weggebracht, en waren zeer geïnteresseerd in de westerlingen die uit het vliegtuig stapten. Dus we kregen inderdaad
een zeer warme ontvangst van de gewapende mannen!
Ook de vrienden uit Bhimavaram waren er massaal om ons te begroeten op het vliegveld. Het werd een hele erestoet: drie autootjes
voorop en drie autootjes achter onze auto, allemaal volgeplakt met affiches van de campagne.
De reis naar Bhimavaram duurde extra lang omdat we onderweg een telefoontje kregen dat er ergens een politiepost was opgezet. We
nemen geen risico, dus maakten we een omweg van 40 km – en dat is daar gauw een uur extra.
Nu zijn we dan eindelijk in de stad aangekomen die ons einddoel is. Propvol mensen in hun kleine winkeltjes en in het drukke
verkeer, tussen de heilige koeien op straat door laverend. Overal zijn de mensen trouwens buitengewoon vriendelijk en
geïnteresseerd. In de hele stad, maar ook al langs de weg, lang voordat we de stad naderden, zagen we overal aanplakbiljetten
met de aankondiging van het grote 'muziekfestival' (woensdag t/m zaterdag; lees: evangelisatiecampagne) met de grote kop BLESS
INDIA.
Enkele mensen zijn hier al eerder aangekomen om het grote podium op te zetten. Morgen begint de campagne nog niet; dan hopen we
naar het tsunamigebied te gaan, daar een doopsamenkomst in zee te houden en 'outreaches' in de door de ramp vernielde en
verarmde dorpen te houden.
Blijf voor ons bidden!
Willem J. Ouweneel
India Blog - Update
Zaterdag/zondag 15 en 16 februari 2009 > Bekijk
video update dag 1 & 2 hier...
De heenreis
De heenreis naar Delhi via KLM is zeer voorspoedig verlopen. We kwamen keurig op tijd aan, en wel om 23:15 (Nederlandse tijd:
18:45; ja, het verschil is gek genoeg vier en een half uur!) Vervolgens moesten we zeven uur wachten op de volgende vlucht. Een
aantal van ons hadden de gelegenheid in een echt bed te slapen, maar voordat we uitgecheckt en in kleine gammele taxi's in het
hotel waren aangekomen, bleef er al bijna geen tijd meer over om te slapen. Ik heb er zelf nog drie kwartier uit kunnen persen.
Om half vier zou het ontbijt er zijn, maar dat kwam pas tegen vier uur, terwijl we om vier uur alweer naar het vliegveld terug
moesten. Nou ja, jammer van het lekkere ontbijt. Op het vliegveld begon de 'geestelijke strijd'. In de eerste plaats bleek de
helft van ons helemaal niet op de passagierslijst te staan. Gelukkig dat we er zo vroeg waren, zodat het met veel administratief
geharrewar allemaal toch nog goed gekomen is. In de tweede plaats was er dichte mist, zodat we twee uur in het vliegtuig moesten
wachten voordat we konden opstijgen. Het was geestelijk als de dichte mist die over dit land hangt, en waarvan wij hopen dat die
door onze bediening een heel klein stukje mag optrekken. Eindelijk vlogen we dan. Om een uur of elf waren we in ons huidige
hotel in Hyderabad. Zo mooi zullen we het in Bhimavaram niet hebben! Vanmiddag konden we lekker ontspannen op bed of in het
zwembad.
Voorbereiding
Vanavond om half zes hadden we onze eerste bijeenkomst, in de balzaal van het hotel. Mattheus heeft indringend gesproken over
het bloed van Christus, dat op ons moet zijn: op de rechter oorlel, de rechter grote duim en de rechter grote teen (Lev. 8).
Daarna hebben we in groepjes gebeden, en dat was echt de eerste heftige 'actie' in de hemelse gewesten. We hebben voorbede voor
elkaar gedaan, we hebben dingen beleden die nog opgeruimd moesten worden, we hebben gebeden voor de zieken en bedroefden onder
ons, we hebben ons uitdrukkelijk onder het reinigende, maar ook beschermende bloed van Christus gesteld. Het jongste lid van het
gezelschap, een meisje van tien jaar, heeft de twee hotelbedienden die in de zaal aanwezig waren, en stomverbaasd toekeken, de
handen opgelegd en indringend voor hen gebeden. Daarna hebben we de stukken van de hemel gezongen in krachtige aanbidding. Er is
een diep besef van de zeer aangrijpende dingen die we tegemoet gaan, zodat deze geestelijke voorbereiding van het grootste
belang was. We hebben ons ook onder de bescherming van de Heer gesteld zodat niets of niemand enige irritatie of onenigheid
tussen de leden van het hele team zou kunnen brengen.
Morgen hebben de meesten van ons een lange reis voor de boeg (11 of 12 uur in de bus over hobbelige wegen). Sommigen zijn zo
bevoorrecht dat ze mogen vliegen; die hoeven dan maar drie uur te rijden. In april zijn hier verkiezingen. Sommige
extreem-religieuze partijen hebben al aangekondigd dat ze de leiding bij aankomst willen laten arresteren, andere willen dat (om
politieke redenen) juist voorkomen. Bid daarom krachtig voor ons allemaal, en voor de leiding in het bijzonder! Morgenavond
hopen we echt op de plek van bestemming te zijn en dan gaat het eigenlijke werk beginnen. Dank jullie wel dat zoveel mensen met
ons meeleven!
Willem J. Ouweneel
Archief:
13-2 Willemouweneel.nl : Ouweneel: Op naar India
12-2 Nederlands Dagblad: TRIN met 69 mensen naar
India...
9-2 Willemouweneel.nl
: Elke dag verslag uit India...
3-2 Willemouweneel.nl
: Aankondiging India-reis...
Youtube video's: Bekijk de
India-video ... | Bid voor deze reis...
Meer over het werk van TRIN...
|