Bibi en zijn politiek van zwakte
Shiloh,
Israel - 27 augustus 2014 -
door David Rubin
Premier Binyamin (Bibi) Netanyahu's ondertekening van de langdurige wapenstilstandsovereenkomst met de islamitische terroristische leiders van Hamas, de Islamitische Jihad, en Fatah roept serieuze vragen op, en niet alleen over oorlog en vrede.
Het beeld van Netanyahu in het Westen is dat van een "hard-nosed" [pragmatische], taaie, rechtse leider, die geen compromissen aangaat als het gaat om de Israëlische claim op wat de wereld media noemt "Groot-Israël", nauwkeuriger gedefinieerd en vertaald uit het Hebreeuws als "het volledige land van Israël". Hij wordt vereerd door Israëls supporters over de hele wereld als een moedige verdediger van Israël, zoals hij over de hele wereld vaak vijandige nieuwsomroepers weerspreekt, en zelfs in perfect Engels.
Ondanks zijn sterke communicatieve vaardigheden is de realiteit op 'de grond' heel anders. Iedereen in Israël weet dat Bibi zeer gevoelig is voor druk, vooral als het komt van een Amerikaanse regering die nieuwe records heeft gebroken in vijandigheid tegenover Israël. De akkoorden met herhaalde wapenstilstanden, die in feite de handen van het Israëlische leger in
het Gaza-conflict bonden, waren een gevolg van dergelijke druk en van Netanyahu's onvermogen, ondanks af en toe wat stoere praat om tegen die druk op te staan.
Is dat de enige reden dat hij gezwicht is en ingestemd heeft met een wapenstilstand in Gaza, welke niet voorziet in de veiligheid voor de bewoners van de gemeenschappen in het Gaza gebied, noch voor de steden van het Zuiden? Is Amerikaanse druk de enige reden waarom hij akkoord ging met een wapenstilstand welke de Hamas-infrastructuur volledig intact laat? De motivatie van onze soldaten om hun persoonlijke veiligheid te offeren ter wille van het thuisland,
is nog nooit zo hoog geweest. Was het allemaal voor niets?
Helaas is Bibi's onderwerping aan de druk blijkbaar aangepast aan zijn gebrek aan zionistische overtuiging. Ondanks zijn opvoeding in een huis van 'volledige land van Israël zionisten', is zijn steun voor Israëls ontwikkeling van Judea, Samaria, Gaza en Oost-Jeruzalem door de jaren heen minder excellent geweest, op zijn zachtst gezegd. De enige keer dat we ooit Netanyahu in Samaria zagen, was tijdens een verkiezingscampagne, toen hij kwam om symbolische bomen te planten, alleen maar om die bomen enkele maanden later symbolisch weer te ontwortelen met
een stop op de bouw in deze gemeenschappen, of erger nog, de uitwijzing van de jonge gezinnen uit idealistische
heuveltop- gemeenschappen. Elke bewoner in de gevestigde gemeenschappen hier in Samaria kan u vertellen dat de vraag naar woningen veel groter is dan het aanbod. Het ontbreken van bouwvergunningen, die door de minister van Defensie moeten worden afgegeven, is de reden.
Ondanks zijn slappe gedrag in het leiden van de Gazastrijd als opperbevelhebber, heeft premier Netanyahu daadwerkelijk een gedurfde politieke gok gedaan door akkoord te gaan met deze langdurige wapenstilstand. Wetend dat de helft van zijn veiligheidskabinet zich zou verzetten tegen zo'n zielige deal, welke niet eens de terugkeer bevat van de lichamen van de twee dode Israëlische soldaten die nog in handen van de vijand zijn, gebruikte hij een technisch detail om de deal
zonder stemming goed te keuren. Zo zal hij de volledige politieke verantwoordelijkheid moeten nemen voor de gevolgen, als Hamas en de Islamitische Jihad onmiddellijk zullen beginnen met het proces van wederopbouw, bevoorrading, en herbewapening, alles ter voorbereiding voor de volgende oorlog.
David Rubin is voormalig burgemeester van Shiloh, Israël. Hij is oprichter en voorzitter van Shiloh Israel Children's Fund en de auteur van verscheidene boeken, waaronder Vrede voor Vrede en De islamitische Tsunami. Hij is te vinden op www.DavidRubinIsrael.com
of op www.ShilohIsraelChildren.org
(Vertaald door Harry Sleijster)