www.vergadering.nu  Recensie-index  www.vergadering.nu

1 RECENSIE

De Houtsnijder
En de reis van de beeldjes
Martine Jonker
(illustraties Luc Vincent)
Uitg. Vuurbaak, Barneveld 2008
96 blz. €14,95. Leeftijd: 8+
Dit boek bestellen bij Boekwinkeltjes.nl (tweedehands)...
of zoek bij: fakkel.nl | ichthusboekhandel.nl | goedhartboeken.nl

De houtsnijder had nooit geloofd dat zijn beeldjes ooit nog bij hem weg zouden gaan. Wat zouden ze nog meer wensen dan wat ze al bij hem hadden op de Benemondoberg?
In een meeslepend verhaal neemt Martine Jonker de lezer mee naar een geheel nieuwe wereld. Nieuw, maar herkenbaar.
Op de Benemondoberg leeft de houtsnijder met zijn zoon, samen met alle beeldjes die de houtsnijder heeft gemaakt. Iedere avond en ochtend als de houtsnijder op zijn fluit speelt, dansen en zingen de beeldjes. Iedere dag vieren zij feest. Wanneer sommige beeldjes op avontuur willen en de berg verlaten, ontstaat een spannend verhaal.
De illustraties door de Vlaamse tekenaar Luc Vincent maken dit boek tot een prachtig lees- en voorleesboek voor iedereen van 8-88 jaar.

1. Nederlands Dagblad - 3 december 2008 - www.nd.nl

De Houtsnijder


Recensie door Sophia Geuze


Er zijn boeken die je raken. Je onthoudt de titel om het boek nog eens cadeau te kunnen geven. De Houtsnijder is zo'n boek. Het leent zich goed om in een groep te bespreken.
Op de Benemondoberg woont een houtsnijder met zijn zoon. De beeldjes die de vader gemaakt heeft, komen tot leven. Wat hij nooit voor mogelijk hield, gebeurt. De beeldjes willen op avontuur. De berg die ze aan de overkant van het water zien, lokt.
De beeldjes vertrekken stiekem. Hun reis is niet zonder gevaar. Ze drogen uit, nu ze het zonder de olie van de houtsnijder moeten doen, en lopen krassen op. Er ontstaat ook onenigheid. Capo speelt de baas. Pario loopt houtworm op en wordt door de groep uitgestoten.


Ondertussen is de houtsnijder intens verdrietig. De beeldjes zijn vergeten wie hij was. Geen van hen denkt meer aan terugkeren. De zoon van de houtsnijder ziet het leed van zijn vader en biedt aan om, in de gedaante van een houten beeldje, de anderen achterna te reizen en te bewegen terug te gaan. Hij weet dat 'mislukte' beeldjes het vuur wacht. Als hij de beeldjes bereikt, herkennen zij in hem niet de zoon van de houtsnijder. Door met hem op te trekken, wordt de herinnering aan hoe het ooit op de Benemondoberg was, wakker. Maar niet bij iedereen.


De Houtsnijder brengt het evangelie dichtbij, zonder er aan te refereren. Pas op de allerlaatste bladzijde staat een Bijbeltekst. 'Want alzo lief heeft God de wereld gehad, dat Hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat een ieder, die in Hem gelooft, niet verloren ga, maar eeuwig leven hebbe." (Johannes 3, vers 16).


Het boek maakt op een kinderlijke, maar niet kinderachtige manier, de liefde van Jezus duidelijk. Het weet de kern te raken, zonder lichtzinnig te zijn. Het ontroert en raakt je.