|
www.vergadering.nu
Recensie-index
www.vergadering.nu
1
RECENSIE
Reformatorisch Dagblad
Recensie door M. Vermeulen-van Erkel - 5-12-2001
Een baan in het World Trade Center
 Er zullen in de boekenwereld nog niet veel boeken
verschenen zijn die over de aanslag op het World Trade Center in Amerika gaan. Bij de jeugdboeken
is het boek ”Vallende Torens” een van de eersten. A. Vogelaar-Van Amersfoort heeft een
indrukwekkend boek geschreven dat zich afspeelt in New York rond de aanslagen op het WTC. Zij
gebruikt hoofdpersonen die ook in andere boeken van haar naar voren komen, bijvoorbeeld in ”Een
schot door het raam” en ”Kruispunten”.
Eddy Macleod en Lydia Preston hebben beiden de Highschool afgerond en willen verder studeren aan
de universiteit. Lydia moet ervoor gaan werken, want bij haar thuis hebben ze het niet zo breed.
Zij vindt een administratieve baan in de Noordtoren van het WTC. Haar moeder krijgt werk op de
bovenste etage van de Zuidtoren.
Als ze een paar maanden in het WTC werken, heeft de ramp plaats. Lydia komt veilig buiten. Zij
heeft via haar mobiele telefoon nog een gesprek met haar moeder, die aangeeft dat zij er niet meer
uitkan. Dat is het laatste contact. Achter een bankgebouw blijft Lydia apathisch op haar moeder
wachten, totdat een brandweerman haar meesleurt uit de enorme ravage en rookontwikkeling.
Via de televisie die in de hal van de universiteit hangt, is Eddy getuige van de ramp. Hij besluit
naar New York te gaan om Lydia en haar moeder te zoeken. Op wonderlijke wijze vindt hij Lydia en
haar vader.
Vriendschap
Tussen Lydia en Eddy is een diepe vriendschap ontstaan, die niet tot bloei kan komen omdat Eddy
zich niet wil verzoenen met zijn vader. Dit punt is voor Lydia heel moeilijk. Zij heeft ervaren
hoe kort het leven is en hoe belangrijk relaties binnen gezinnen zijn. Zelfs het van nabij
meemaken van de ramp verandert Eddy niet. Pas tijdens de bijeenkomst die georganiseerd wordt ter
nagedachtenis van Lydia’s moeder, begrijpt hij wat vergeven is. Niet alleen hier, maar door het
hele verhaal heen komen op verschillende momenten de bijbelse normen en waarden aan bod.
Je kunt het boek in twee stukken delen: de ramp zelf en de onmiddellijke gevolgen daarvan en, als
tweede, de weken na de ramp. Het eerste deel is heel intens beschreven. Je voelt het boek als het
ware groeien naar de climax, de ramp. De schrijfster gebruikt korte zinnen, de spanning is
voelbaar, de emoties van de personen zijn op ingrijpende manier vastgelegd en de reacties zijn
heel natuurlijk. Als lezer krijg je het idee dat je je op de onheilsplek bevindt.
Afnemende spanning
Na dit sterke eerste deel blijkt het moeilijk om de spanning vast te houden. Het verhaal kabbelt
wat verder, heeft hier en daar wat kleine hoogtepuntjes, maar het mist het elan van het eerste
deel. In zijn geheel is het boek echter zeer aan te bevelen.
Er is niet aangegeven voor welke groep dit boek is bedoeld, maar taalkundig en emotioneel gezien
is het voor kinderen van de basisschool niet zo geschikt.
Lees ook het
Zoeklicht-artikel |
