Nederlands Dagblad
7 augustus 1996

Afscheiding bij Vergadering van Gelovigen

van onze redactie kerk

LEEUWARDEN - De afgelopen tijd hebben zich in totaal enkele honderden leden van Vergadering van Gelovigen afgescheiden. Leden van gemeenten, verspreid over het hele land, namen deze stap vanwege verschil in inzicht in leerstellige en morele zaken.
De dreiging tot afscheiding in deze groep gelovigen - van ongeveer 10.000 leden - speelt al een tijdje, maar is de laatste maanden naar een hoogtepunt gegroeid. Volgens J.P. Fijnvandraat Jaczn., evangelist en lid van de Vergadering te Sneek, vindende afgescheidenen de Vergadering te ruim van opvatting worden. Zo maken zij onder meer bezwaar „tegen nieuwe liederen op modernere melodieën en dames die pantalons dragen in plaats van rokken."

Fijnvandraat schetst zijn geloofs- groep als aan de ene kant sterk verschillend in inzichten, maar aan de andere kant ook verdraagzaam. Zo is ieder „die zich vasthoudt aan het gezag van de Heilige Schrift, geen fundamentele dwaalleer aanhangt en niet in zonden leeft als overspel, openbaar dronkenschap en hoererij" wat• hem betreft welkom aan het wekelijks gevierde avondmaal. Ook de nu afgescheidenen zijn bij hem weer welkom.
De Vergadering van Gelovigen rekent zich tot de orthodoxe protestanten, maar trekt zich weinig tot niets aan van belijdenisgeschriften of dogmatiek. Wel benadrukken zij een letterlijke interpretatie van de Bijbel. Ook de eindtijdsverwachting met de wederkomst van Christus speelt een grote rol in hun geloofsbeleving.

Omdat zij begin vorige eeuw ontstonden als reactie op wat zij zagen als dorheid in de gevestigde kerken, zijn de broeders wars van enige vorm van organisatie. Ambten als ouderling en predikant kennen zij niet.

Dit laatste is volgens een van de afgescheidenen, die niet met zijn naam in de krant wil staan, het feitelijke strijdpunt. Hij onderkent een steeds sterkere tendens bij de vergadering tot institutionaliseren. Dat deze groep gelovigen zich steeds meer als 'Vergadering van Gelovigen' naar buiten toe presenteert in plaats van als 'broeders', zoals ze zichzelf vroeger noemden, is volgens de afgescheidenen al een teken aan de wand.

Ook de gewoonte van enkele vooraanstaande leden van de Vergadering, om zich als voorgangers te afficheren, is hen een doorn in het oog. Verder maken zij bezwaar tekèn,de praktijk Van sommige gemeenten, die vrouwen een rol te geven in de dienst. Volgens de Bijbel kan dat niet, aldus de bezwaarden. Ook over de doop (kinder- of volwassendoop) heerst binnen de. vergadering verschil-van mening. Maar dat speelt geen rol bij de afscheiding.
Fijnvandraat ontkent de tendens tot institutionalisering, want „dat is iets waar alle broeders zich van distantiëren. Bij een of twee zeer snel groeiende gemeentes als Nijverdal is een aantal broeders aangewezen dat het werk doet van oudsten. Zij moeten de jonge onervaren gemeente voor uitglijders behoeden. Maar zij zijn niet benoemd of gewijd tot een ambt."

De broeders schrikken terug voor ambten omdat zij het aanmatigend vinden. Fijnvandraat: „Als de Bijbel spreekt van de oudsten van Efeze, dan zijn dat ook de oudsten voor alle christenen in Efeze. Alsje nu spreekt van de oudsten van Sneek, dan moetje oudste zijn van alle gelovigen in Sneek, en die vind je niet alleen in onze vergadering." Fijnvandraat wijst wel op een verschil in mildheid tussen de wat intellectuelere broeders als prof.dr. W.J. Ouweneel, en de wat minder belezen gelovigen. „Als je meer om je heen kijkt, denk je genuanceerder dan zwart/wit."

Dat zij zich wel eens afficheren als Vergadering van Gelovigen in plaats van 'Broeders' is geen principiële, maar een praktische keuze, verduidelijkt Fijnvandraat. Jn feite hoort elke waarachtige gelovige, van welke kerk dan ook, tot de vergadering van gelovigen. Maar soms is het voor de pers of bij de burgerlijke stand duidelijker je als lid van de Vergadering te presenteren."