www.vergadering.nu De Leesmap www.vergadering.nu


 

Reformatorisch Dagblad
22 januari 1999

"Toronto-blessing" zou 50.000 gemeenten hebben beïnvloed

Lachen, gieren, huilen en rollen

Van onze kerkredactie

TORONTO - Het begon in januari 1994, deze week precies 5 jaar geleden. Leden van de Vineyard-kerk, een evangelische gemeente in de Canadese stad Toronto, vielen spontaan op de grond, begonnen gierend te huilen of te lachen en rolden over de vloer. Na dergelijke "manifestaties van de Geest" meldden de betrokkenen doorgaans een verdieping van hun geloof te hebben ervaren. Dit moest de langverwachte vernieuwing zijn waarvoor zo vaak was gebeden.

Het bezoek van John Arnott aan opwekkingsdiensten in Argentinië zou grote gevolgen krijgen. Deze voorganger van de Vineyard-gemeente in Toronto zei na terugkomst een geloofsvernieuwing te hebben ondergaan. Omdat Arnott zijn gemeenteleden iets dergelijks wilde laten ervaren, nodigde hij evangelist Randy Clark uit St. Louis uit om een aantal samenkomsten te leiden.

Terwijl de voorgangers baden of God de aanwezigen met de Heilige Geest wilde vervullen, kwamen de mensen in drommen naar het podium om door gebed en handoplegging de Heilige Geest te ontvangen. Zij vielen daarna op de grond en begonnen verheugd te lachen. Er werden op die samenkomst ook wonderen gerapporteerd, onder andere genezing van een in coma liggende blinde.

Iedere avond
Sinds die eerste samenkomst hebben de ontwikkelingen niet stilgestaan. Ongeveer 2,8 miljoen mensen van over de hele wereld, onder wie duizenden voorgangers, hebben de afgelopen 5 jaar de Vineyard-gemeente bezocht om iets te ervaren van wat inmiddels de "Toronto-blessing" heet. Iedere avond wordt er een dienst belegd voor belangstellenden die door God willen worden
"aangeraakt." Het aantal bezoekers van zo'n samenkomst varieert van enkele honderden tot soms meer dan duizend. De maandelijkse conferenties trekken ongeveer 6000 mensen. Wereldwijd hebben, naar verluidt, ongeveer 50.000 kerken en gemeenten invloeden van de "Toronto-blessing" ondergaan en hebben duizenden voorgangers de Vineyard-gemeente bezocht.

"Ik kijk er nog steeds met stille verwondering naar", vertelde voorganger John Arnott deze week aan een journalist van het Amerikaanse christelijke persbureau Religion Today. "God doet hier wat Hij beloofde in Joël 2:28: "Ik zal Mijn geest uitgieten over alle vlees." Het is mijn gebed dat het niet zal ophouden totdat de Heere Jezus Christus terugkomt."

Onthutst
Ook vanuit Nederland zijn diverse bezoeken aan de Vineyard-gemeente gebracht. Niet zonder resultaat, want in de loop van de tijd hebben in ons land naar schatting zo'n honderd charismatische gemeenten 'Toronto' omarmd. Tientallen daarvan zijn echter inmiddels gescheurd na discussies over de 'zegen'.

Tot degenen die Toronto bezochten behoort ook Henk P. Medema. Hij is afkomstig uit de Vergadering van Gelovigen en wilde het fenomeen zelf meemaken om erover te kunnen oordelen. Hij is 3 jaar geleden, naar eigen zeggen, niet bevooroordeeld naar Toronto gegaan, maar hoopte daar werkelijk een opwekking van geestelijk leven te ontmoeten. Medema is er echter onthutst vandaan gekomen. Op basis van zijn ervaringen schreef hij het boek "Naar Toronto en terug" (uitg. Medema, Vaassen).

Tijdens de eerste dienst die hij in Toronto meemaakt, was een zekere Jim Paul de spreker. Hij leest Jesaja 54, waar de Heere zegt dat de nakomelingen van Abraham zullen uitbreken ter linker- en ter rechterhand. De voorganger spreekt over allerlei profetieën die leren dat gemeenten van twintig mensen zullen groeien tot honderdduizend. Daarna wordt de aanwezigen gevraagd naar voren te komen. Zij doen dit massaal. De gangpaden en het podium staan vol mensen. Zieken wordt gevraagd zich in rijen achter in de hal op te stellen.

Dan komen er medewerkers om met hen te bidden. De eerste mensen beginnen te vallen. Terwijl de band speelt, wordt de zaal gevuld met huilende, gierende en blaffende geluiden. Het bidden is veranderd in geëxalteerde uitroepen als: More, more, Jesus. Fill! Fire! Yes, fire! De zaal is een deinende en vallende massa mensen geworden.

Tijdens een andere samenkomst gaat een zekere Rodney Howard-Browne voor. De vloer ligt al spoedig vol met mensen, de meesten kronkelend, sommigen alsof ze in barensnood zijn. De zaal lijkt op een groep pubermeisjes die de slappe lach hebben. "Let it go, let it go", moedigt Howard-Browne aan. "Je begint in het vlees, maar je eindigt in de Geest." De zaal is niet meer te houden. Het gelach begint onbedaarlijke vormen aan te nemen.

Massahysterie
Medema toetst de Toronto-blessing aan vroegere opwekkingen en de Schrift. Hij komt in zijn boekje tot de conclusie dat deze zegen niet de zegen van God is. Volgens hem is hier sprake van massasuggestie en -hysterie. Medema: "Breng een groep mensen bij elkaar, bouw een sfeer van verwachting op, maak een flinke ruimte vrij, beweeg je te midden van de mensen, en dan gaat er iets dergelijks gebeuren. Er zullen hindoes zijn die over vuur gaan lopen en gaan zweven; er zullen moslims zijn die in tongen gaan spreken en in extase dansen; er zullen christenen zijn die lachen en op de grond vallen."

Een ander toetssteen die Medema aanlegt, is de vrucht. Heeft het bezoek aan de kerk in Toronto de mensen tot nieuwe mensen gemaakt, die in hun levenswandel tonen dat Gods Geest hen vernieuwd heeft? Dit kan volgens hem helaas niet worden gezegd. De mensen blijven soms openlijk in een zondig leven voortgaan, maar komen wel herhaaldelijk naar de Vineyard-kerk om een extatische bevrijding mee te maken. Het is geen echte bevrijding, maar een vleselijke extase, is Medema's conclusie. In dit verband haalt hij een humoristisch gezegde van de opwekkingsprediker Dwight Moody aan: "Het kan mij niet schelen hoe hoog iemand springt als hij hallelujah roept; het enige wat mij echt interesseert, is hoe hij zich gedraagt als hij weer op de grond terug is."

De Leesmap-index


 

www.vergadering.nu