'Zuster' in de Vergadering
,,Als ik
nu voor het eerst in aanraking zou komen met christenen en ik kwam tot geloof, zou ik
me denk ik ook thuisvoelen in mijn Vergadering," zegt Marianne de Jager (17) uit
Heteren. De communicatiestudente voelt zich in haar gemeente als een vis in het water
en sinds kort is het geloof voor haar ook echt gaan leven.
Mariannes ouders namen haar al toen ze jong was mee naar de diensten van de
Vergadering van
Gelovigen. Eerst in Drenthe, later in Zeeland en nu is de familie dus weer meer in het
centrum van Nederland gaan wonen. ,,Voor mij persoonlijk is de Vergadering een
gemeente waar ik me thuisvoel. Ik word daar gestimuleerd op geloofsgebied. Maar dat
hoeft niet voor iedereen te gelden. Ik ben er natuurlijk in opgegroeid. In de ene kerk
kan het geloof van een bepaald persoon beter tot bloei komen dan in de andere."
Sinds ze in Heteren woont, is Marianne zich eigenlijk pas bewust bezig gaan houden met
het geloof ,,De verhuizing viel samen met het eerste studiejaar van mijn HBO-opleiding
Communicatie aan de Christelijke Hogeschool Ede (CHE). In mijn nieuwe gemeente is men
behoorlijk open in de geloofsbeleving, waardoor het geloof ook voor mij meer begon te
leven. Op school kwam ik in contact met veel andere christenen, allemaal in een nieuwe
omgeving. Je praat over je geloof en bovendien krijg je op school bepaalde vakken,
zoals ethiek, die je fundamenteel aan het denken zetten. Het bestaan van God werd
vooral daardoor aannemelijker en cocreter".
Maar om daar achter te komen, hoef je geen lid te zijn van een 'Vergadering'... Ja
hoor, Marianne zit er al bovenop. ,,Lid van de Vergadering, dat kan niet." 0 ja,
een handelsmerk van de Vergadering is dat je officieel geen lid bent. Marianne: ,,Maar
als je een maand niet komt, gaan mensen zich natuurlijk wel afvragen of het wel goed
met je gaat. Het is beslist geen los/vast gemeenschap."
De Vergadering steekt op een geheel eigen manier in elkaar. Het is beter dat Marianne
dat zelf uitlegt: ,,Je bent dus samen een gemeente, maar alleen de mannen voeren het
woord, vrouwen niet. Dan is er verder elke zondagmorgen avondmaal. Elke dienst willen
we zo herdenken dat de Here Jezus voor onze zonden aan het kruis is gestorven. Het
avondmaal is dan eigenlijk een stap na de doop, maar op zich is het wel een 'logisch'
gevolg. Wie gedoopt is, geeft daarmee te kennen ook bij Christus te horen. Vóór je
de doop ontvangt, wordt er wel eerst met je gepraat. 'Stap je er niet zomaar in? Wat
betekent het voor je?' En bij het avondmaal: 'Waarom wil je aan het avondmaal, heb je
nagedacht over de betekenis?' Deze gesprekken dienen dan ook om je beter te leren
kennen. Het is dus bij ons niet zo dat iedereen maar zomaar en automatisch deelneemt
aan het avondmaal. Ik weet niet of dat overal zo is, maar in onze gemeente werkt het
wel zo. Bij ons zijn ze ook niet zo druk bezig met allerlei uiterlijke kenmerken.
Vroeger was dat wel meer in de Vergadering. Toen waren er veel regeltjes die van
lieverlede gegroeid waren. Ik denk dat we in onze gemeente wat vrijer zijn. Maar niet
zo van: Laat maar waaien, alles is wel prima."
Vrouwen
Plat gezegd laat men in de vergadering de Heilige Geest de ruimte om een van de
bezoekers van een dienst een woord te geven wat hij dan deelt. Alleen: Vrouwen mogen
niet spreken. Stoort Marianne zich daar niet aan? ,,Jawel, soms denk ik weleens:
Vrouwen kunnen net zo goed iets goeds te zeggen hebben. Maar dat idee is heel
onwennig, omdat het nog nooit gebeurd is. Ik zeg ook niet dat ik het er niet mee eens
ben. Vrouwen moeten niet iets te zeggen krijgen in de gemeente omdat het tegenwoordig
nu eenmaal in de maatschappij zo werkt. Dan wil ik eerst heel goed weten wat de Bijbel
daar nu precies van zegt. En op zich heb ik zelf ook nooit het idee gehad dat ik heel
graag iets wilde delen met de gemeente. Ook heb ik veel aan de liederen die je zingt.
Daarin kun je heel veel van jezelf kwijt."
Marianne kwam, eenmaal op de CHE, in contact met studiegenoten uit allerlei
'richtingen'. Ze zag veel overeenkomsten. ,,Het was wel een eye-opener. Door de inhoud
van de studie en de nieuwe gemeente werd de theorie werkelijkheid. Sinds geloven van
een bijzaak steeds meer een persoonlijke zaak is, probeer ik meer en meer God bij alle
gebieden in mijn leven te betrekken. Ja, bekering eigenlijk, hoewel ik dus altijd al
gewoon naar de samenkomsten ging. Nu is het een belangrijke zaak voor me, die ook mij
aangaat." Marianne denkt nu dan ook na over de doop. In de Vergadering gebeurt
dat als je ongeveer volwassen bent en op eigen initiatief. De doop is als het ware ook
een soort belijdenis."
Keuzes maken
Marianne is zich bewust van het waarom van bepaalde christelijke gewoonten. ,'Je weet
waarom je op zondagmorgen niet uitslaapt. En doe je dat een keer wel, dan zit je dat
ook niet lekker. Keuzes maken is moeilijk. Ik twijfel niet aan
het bestaan van God en of het allemaal wel waar is, maar of ik er echt voor wil gaan.
Je moet veel keuzes maken. De ene keus brengt je dichter bij God en de andere juist
verder bij Hem vandaan. Die keuze lijkt soms veel aantrekkelijker. Kijk, ik zeg niet
dat je helemaal niet mag uitgaan of zo. Maar als ik dan eens een avond uitga, denk ik:
'Had ik niet beter iemand kunnen bezoeken die dat nodig heeft'? Of dat je uitgaat en
de volgende morgen in de vergadering te moe bent om er goed bij te zijn. Dat lijkt me
ook niet Gods bedoeling."
Voel je eigenlijk bij het uitgaan een soort spanning: Vindt God het nu wel goed of
niet?
,,Je moet je natuurlijk niet gaan bezatten, maar ik vind het best leuk om eens naar de
disco te gaan of eens iets te gaan drinken in een cafeetje. Maar als ik het er om
bepaalde redenen niet naar m'n zin heb, ga ik er wel uit. Als de sfeer 'laag' wordt en
je hebt er echt niets aan, ga ik weg."
Begin je uitgaan minder leuk te vinden?
,,Ja. Uitgaan is voor veel jongeren een invulling van het bestaan. Tot woensdag praten
ze over het afgelopen weekend en vanaf woensdag over het komende. Vroeger zocht ik ook
wel iets in uitgaan, maar nu is het bijzaak geworden. Van invulling naar
aanvulling."
Denk je dat dat te maken heeft met het feit dat je meer met je geloof bezig bent?
,,Dat denk ik wel ja. Je hebt er weinig aan als je niet eens een goed gesprek kunt
voeren. Het is leeg. Ik moet de zin van het leven daar niet zoeken. Als je je geloof
intenser gaat beleven, gaat er minder aantrekkingskracht uit van allerlei andere
dingen. Maar het heeft die aantrekkingskracht nog wel."
Marcus Wisse
|