www.vergadering.nu De Leesmap www.vergadering.nu

  CV-Koers - augustus 2002

Waarom zouden wij dit niet geloven?
DOOR HENK MEDEMA

Belangstellend, maar niet begrijpend keek de man zijn christelijke gesprekspartner aan. Die had hem juist een stukje uit Mattheüs 3 voorgelezen, over de doop van Jezus in de Jordaan. Ik snap het wel een beetje", zei hij", maar toch niet helemaal, dat van die Drieeenheid van jullie christenen. Vader, Zoon, ja. Maar Heilige Vogel, wat is dat dan?"

Het werd me voor echt gebeurd verteld, maar u hoeft het niet te geloven. Maar kunnen wij de leer van de Heilige Drieëenheid aan ongelovige tijdgenoten verklaren? Kunnen we het wel aan onszelf uitleggen? En aan elkaar, als christenen onder elkaar? En begrijpen we elkaar dan?



Dit geloven wij. Wat, geloven wij dat? Het debat over de begin dit jaar gepubliceerde verklaring 'Dit geloven wij' komt, mede dank zij CV·Koers, op gang. Het gaat over de inhoud van het christelijke geloof, en daar moet het hoognodig over gaan. Of het praten over postmoderniteit nu een modeverschijnsel is of niet, zeker is wel dat christendom voor velen in de eenentwintigste eeuw geworden is tot een beleving, dan wel een gebrek daaraan. Of een persoonlijke overtuiging waarin smaken verschillen. Of een moeilijk te definiëren iets dat ons aan elkaar verbindt, zolang we er maar geen moeilijke vragen over stellen: sommigen denken daaraan bij de term 'oecumene van het hart. Of iets waar we 'voor gaan', als het maar niet te hard regent.
Laat ik eerst, toevallig (?) schrijvend in Amerika, hetzelfde land waar deze Verklaring vandaan komt, even een paar dingen mogen verhelderen.


Geen systematisch belijdenisgeschrift

Ten eerste: de Verklaring is geen vervanging van de klassieke geloofsbelijdenis, het is zelfs überhaupt geen geloofsbelijdenis. Het wezenlijke verschil is dat deze Verklaring geen systematisering van het geloofsgoed nastreeft, en dus per definitie incompleet is. Dat is, het zij toegegeven, wel een beetje een nadeel. De benadering is, om een term in het Engels te gebruiken, 'a salvationist approach', dat wil zeggen dat het draait om de vraag 'wat moet een christen geloven om behouden te worden?' Daarom weinig of niets over de schepping, de voleinding, het Koninkrijk van God, de Kerk, de Wederkomst, Israël. Wie deze manco's aanwijst, heeft gewoon gelijk. Dit document is een kernachtige en zorgvuldige verwoording van de kern van het heil, in de zin van het behoud van zondaren door het verlossend werk van Christus. En op dat punt is het zeer goed en evenwichtig opgebouwd, getuige het feit dat in de discussie (zie
ook www.ditgelovenwij.nl zelden (vermeende) formuleringsfouten worden besproken; het gaat bijna steeds over de volledigheidsvraag en de vraag naar accenten.

Geen poging tot communicatie van het Evangelie

De Verklaring is, daar hebben velen op gewezen, massief, scholastisch en zwaar klinkend, moeilijk begrijpelijk voor tante Truus en voor neef Pietje, weinig warmte uitstralend. Dat is waar. Ik zou ook niemand aanraden de tekst zomaar op de markt voor te lezen. Men weet nooit hoe de Geest mensen tot bekering brengt, maar deze tekst is in ieder geval daar niet echt op toegesneden. Op het kerkplein zullen mensen, hopen we, elkaar hierin verstaan en knikken: ja, dat is zo, dat geloven wij. op het marktplein van de wereld is dit veel te ingewikkelde taal. En op het schoolplein houdt de jongere generatie al gauw verbijsterd op te luisteren. Hier zit een probleem achter dat niemand onbekend zal voorkomen: hoe schrijf je de inhoud van de Schrift leesbaar over, in begrijpelijke taal? We zijn nog lang niet klaar, dit vereist nog een exercitie. Een nieuw boek, misschien? Twee nieuwe boeken? Of heel andere communicatiedragers? De kerk bijvoorbeeld, Gods gemeente? Ik wou er maar even op wijzen dat de leesbaarheid van Gods voortreffelijkheid in Christus, volgens de Schrift zelf (2 Cor. 3), tot stand komt door het schrijven van de Geest in onze harten. De christelijke geloofsgemeenschap zélf moet een voor de wereld leesbare brief zijn. Verwacht maar niet alles van boeken en geschriften, laat staan van Verklaringen. Toch zou ik ín zijn voor iedere nieuwe poging, want de respondenten hebben wel gelijk dat hier een enorme uitdaging is blijven liggen. Vertel maar eens hoe het zou moeten, of kunnen.

Geen poging tot het geven van actuele antwoorden

Er zijn vandaag veel vragen, misschien wel meer dan ooit, die er gisteren niet waren. Sommige ervan hebben wij als christenen nog niet eens gehoord, of we hebben er niet voldoende naar geluisterd. Andere hebben we alvast maar beantwoord, om er snel vanaf te wezen. Nog weer andere, soms dezelfde, leven diep in ons eigen hart en we durven niet eens hardop tegen elkaar te zeggen dat we er zelf niet eens goed mee uit de voeten kunnen. We moeten daar iets mee, en degenen die dat in het debat hebben verwoord, hebben gewoon gelijk. Alleen: daar gaat deze Verklaring niet over. Dit ging over de in iedere generatie en iedere eeuw onveranderlijke nood van de zondaar, en het onveranderlijke en wonderlijke aanbod van Gods verlossing in Christus Jezus. Romeinse soldaten, middeleeuwse boeren, arbeiders in de industriële revolutie zowel als skaters, studenten en systeemanalysten in onze tijd, en alle anderen die wij hier nu niet kunnen opsommen: zij allen moeten behouden worden door de ene Naam die daartoe onder de hemel gegeven is.

Waarom zouden wij dit niet geloven?

Zo eenvoudig is deze Verklaring dus eigenlijk, en het toelichtende boek zegt niets anders. Er is zeker meer dat wij ook zouden moeten geloven, en waarover wij het zelfs eens zouden moeten kunnen worden. Er zijn ook nog moeilijke vragen op de agenda, en wij moeten ons schamen over het feit dat wij daar vaak nog niet eens aan toe zijn. Er is nog een verworden, verloren en verloederde wereld om ons heen, aan wie we dringend een verklaring schuldig zijn over het Evangelie. Maar déze Verklaring zegt: waarom zouden wij minstens niet tegen elkaar kunnen zeggen dat we dit geloven? Dat moeten we toch aan elkaar kunnen uitleggen, elkaar met blijdschap en niet zonder verbazing in de ogen ziende. En misschien, als we daarmee beginnen, kunnen we het aan de mensen om ons heen uitleggen ? want die mogen het best weten: dit geloven wij "

Mr. H.P Medema is uitgever en mede-initiatiefnemer van de Nederlandse vertaling van de geloofsverklaring 'Ditgeloven wij', die in 2000 werd gepubliceerd in de Verenigde Staten (This we believe).

CV-KOERS AUGUSTUS 2002


De Leesmap-index


 

www.vergadering.nu