Genezer van God of Satan:
 T.B. Joshua

‘Genezen van MS’. Onder die titel zond de EO onlangs een reportage uit over de genezingsbediening van T.B. Joshua uit Nigeria. Op deze en andere sites (o.a. www.msweb.nl) is de discussie losgebrand. Is Joshua een werktuig van God? Of is zijn werk te kwalificeren als van de satan?

Ouweneel heeft de kerk van Joshua inmiddels drie keer bezocht, en een vierde keer staat gepland. Hij werkt aan een boek over de genezer, en heeft daartoe uren met hem gesproken en vele preken gelezen. Ouweneel komt tot de conclusie dat er van occulte zaken geen sprake is. ‘Er zijn zoveel parallellen, dat het mensen op het verkeerde been zet. Maar Luther zei al dat de duivel de aap van God is.’ 

Ouweneel hanteert drie criteria om het werk van God te kunnen onderscheiden van het werk van de satan: 
- de persoonlijke levensheiliging van de bedienaar zelf
- inhoud en aard van de prediking
- de vrucht die de bediening uitwerkt in de levens van mensen; heeft de genezing mensen dichter bij God gebracht of niet?

Van der Graaf heeft er een dubbel gevoel bij. ‘Het is natuurlijk wonderbaarlijk om te zien dat een MS-patient, die elf maanden in een rolstoel gezeten heeft, weer rondspringt en een jaar later nog steeds gezond blijkt te zijn.’ De beelden zijn voor Van der Graaf echter vervreemdend: ‘Hij staat om iemand heen te springen, bezwerend met de handen te werken en raakt hem niet aan. De hoofdboodschap lijkt te zijn dat de duivel er uit moet. Hij suggereert dat de zieken die voor hem komen door de duivel bezeten zijn. Alle zieken in de wereld krijgen daarmee de boodschap: de duivel zit in mij en die moet er uit.’

Van der Graaf trekt de conclusie: ‘Ik ben er van overtuigd dat het evangelie met bijzondere tekenen gepaard gaat. Dat moet je geloven. Maar, waar lees ik nou dat Jezus op deze wijze Zelf geneest? Het aantal genezingen wat hier plaats vindt, heeft Jezus in Zijn hele leven moet gedaan.’

Van Kampen valt Van der Graaf bij, maar benadrukt dat ze er niet geweest zijn, en Ouweneel wel. ‘De bewogenheid van Jezus herken ik in de dingen die gebeuren in Lagos. Maar, hoe komt het dat de stijl van genezen zo lijkt te verschillen van die van Jezus. De manier waarop hij met zijn handen werkt, mensen gaan bij bosjes tegen de grond. Dat heeft zijn historische sporen, maar er zijn ook dingen bekend van buiten de wereld van de bijbel. Christus staat centraal, maar alles is principieel bijna voor tweeerlei uitleg vatbaar.’

Van der Graaf: ‘Als Christus Zijn apostelen uitzendt in de wereld, zegt Hij erbij dat het evangelie met bijzondere tekenen gepaard gaat. Maar waarom moet het dan moet zoveel vertoon?’

Ouweneel vindt dat mensen hun oordeel niet moeten baseren op de televisie-uitzending. De meest spectaculaire beelden worden er door programmamakers uitgelicht. ‘Er zijn vele genezers in de wereld als Joshua. Ze zijn de onbetaalde rekening van de kerk. Als iedereen die ernstig ziek is naar de oudsten zou gaan, waren dit soort mensen niet nodig. 
Je moet het niet beoordelen op de overeenkomsten met praktijken van de duivel, maar op de bron. En de bron waaruit het werk van Joshua voortkomt blijkt uit de drie dingen die ik net genoemd heb.’

Van der Graaf wil de discussie terug brengen tot de volgende vraag: ‘Hoe is de verhouding tussen ziekte, zonden en machten die een mens kunnen bezetten? Om de discussie helder te houden moeten we het hier over hebben. Als er sprake is van machten, zie ik Jezus niet op deze wijze rondom mensen dansen. Als het in de kracht van Jezus gebeurt, dan is één machtwoord voldoende. Christus zegt: ‘Mij is gegeven alle macht in hemel en op aarde’. 

Over die laatste zin zijn de broeders het van harte eens. Maar uitgepraat zijn ze nog niet over het onderwerp. ‘Een nieuwe uitzending is geboren’, concludeert De Boer.