7 augustus 2008 - Friesch Dagblad

Nederlandse jeugdwerkster Jacqueline Stolk werkt in Zuid-Oostenrijk 

Feldkirchen - Bij de opbouw van protestantse gemeenten in de Zuid-Oostenrijkse provincie Karinthië spelen jongeren een belangrijke rol. De Nederlandse jeugdwerkster Jacqueline Stolk merkt onder hen een grote openheid en bereidheid om taken in de gemeente te vervullen. ,,Ze hebben een positieve, opbouwende functie.’’ Het laatste deel van een serie interviews over kerk en geloof in Europa. 

door Jordi Kooiman 

,,Ze hebben gigantisch veel energie en ook sterke stemmingswisselingen. Ze zijn bezig zichzelf te ontdekken. Het is gaaf om daarbij te helpen, om een stukje van hun leven erbij te zijn en om hen te bemoedigen.’’ 

Jacqueline Stolk werkt graag met jongeren. Als tiener ontdekte ze al dat de leeftijdsgroep haar ligt door op zomerkampen groepen te leiden. Sinds ze eind 2005 naar Oostenrijk vertrok, is ze fulltime met jeugdwerk bezig voor de zendingsorganisatie European Christian Mission (ECM). Voornamelijk in de Freie Evangelikale Gemeinde in haar woonplaats Feldkirchen, maar ook in de provincie Karinthië en op nationaal niveau. Verder heeft ze voor één dag in de week een baan als diëtiste, het beroep waar ze eigenlijk voor opgeleid is. 

Voor jeugdwerk is Stolk in Oostenrijk aan het juiste adres. Dat is haar tijdens de tweeëneenhalf jaar die ze nu in het stadje Feldkirchen woont steeds duidelijker geworden. Allereerst omdat jongeren aandacht nodig hebben, maar ook omdat ze van groot belang zijn voor de toekomst van de kleine protestantse gemeenten. 

Waar oudere generaties of afwijzend of onverschillig tegenover het Evangelie staan, zijn jongeren meer open. Niet dat ze zich bij bosjes bekeren, maar ze zijn zich bewust van de leegte in hun bestaan.

Voor enkel mooie christelijke woorden zijn jongeren daarbij niet vatbaar, denkt Stolk. Het woord kennen ze al vanuit de traditie. ,,God is hier alleen maar de God van de Rooms-Katholieke Kerk of de Evangelisch-Lutherse Kerk. Dat komt omdat dat de grootste kerken zijn. Jongeren moeten merken dat ze geaccepteerd en gerespecteerd worden. Het gaat niet om de christelijke woorden op zich, maar om de manier waarop je die woorden zegt.’’ 

Dat geldt extra in Karinthië, waar de waardering voor kinderen nog wel eens uitblijft. ,,Er zijn hier veel problemen met de opvoeding’’, zegt Stolk. ,,Goede cijfers halen is belangrijk, maar ouders zeggen niet vaak: ik hou van je. Het is onze opdracht om tieners zichzelf te laten vinden, dat ze zich waardevol vinden. Maar we moeten ook ouders helpen om hun kinderen te waarderen.’’ 
Daldenken 

Ook in haar gemeente probeert Stolk de jongeren te laten inzien dat ze van waarde zijn. De gemeente in Feldkirchen heeft dertig tot veertig leden en bestaat zo’n vijftien jaar. Er is een zondagsschool en er zijn groepen voor tieners (11 tot 15 jaar) en voor de jeugd (15 plus). 

Stolk verzwijgt niet dat haar hoop op die jeugd gevestigd is. ,,Het jeugdwerk is een sterk punt in deze regio. In het gemeenteleven zijn de jongeren heel belangrijk’’, zegt ze. ,,Ze hebben een positieve, opbouwende functie. Bij hen kun je dingen veranderen die je bij anderen niet meer kunt veranderen.’’ 

Waar de doorgewinterde Oostenrijker bijvoorbeeld niet openstaat voor verandering, zoeken jongeren juist naar nieuwe dingen. Waar veel Oostenrijkers vies zijn van verantwoordelijkheid, willen jongeren nog wel de touwtjes in handen nemen. Bovendien denken jongeren meer aan de toekomst. ,,In de Oostenrijkse cultuur zie je het daldenken. Vroeger wist je alleen wat er in je dal gebeurde, verder niets. Mensen hebben niet geleerd om verder te kijken. Het nadeel daarvan is dat ze vergeten vooruit te denken. Jongeren daarentegen zijn veel meer bezig met de toekomst.’’ 
Door die eigenschappen van de jonge generatie, ligt de nadruk bij de gemeenteopbouw op de jeugd. ,,We zoeken naar leiders onder hen’’, zegt Stolk. ,,Je moet het potentieel zien, bevorderen en inzetten.’’ 

Het doel is dat de jongeren van nu in de toekomst de leiders van de gemeente worden, zodat de buitenlandse zendingswerkers overbodig worden en de gemeente op eigen benen kan staan. ,,Het moeilijke is dat de gemeente dan ook moet leren om financieel voor zichzelf te zorgen’’, zegt Stolk. ,,De leden moeten beseffen dat ze geen mensen nodig hebben van buitenaf. De jeugd kan het zelf.’’ 

Stolk zet zich er daarom bij de oudere generaties voor in dat ze gaan inzien dat de jeugd de gemeente in de toekomst kan dragen. ,,Anders zijn ze straks rijp, maar loopt het schip op de klippen.’’ 
Ook probeert Stolk de jongeren nu al taken te geven in de gemeente. ,,Daardoor geef je ze zelfvertrouwen. En de ouderen gaan dan denken: als zij dat doen, kunnen wij ook wel iets doen. Je ziet dat het aanstekelijk werkt als de tieners gemotiveerd zijn. Daar word je enthousiast van.’’ 

In heel Karinthië begint de nadruk op jeugdwerk zijn vruchten af te werpen, meent Stolk. Er zijn meerdere jongvolwassenen bezig aan een studie op een bijbelschool om zich voor te bereiden op leidende functies in de gemeenten. In Feldkirchen loopt een jong echtpaar twee jaar stage voor een Zwitserse zendingsorganisatie. In de jeugdgroep van Stolk zit een meisje dat graag na haar studie naar een bijbelschool wil gaan. 

Maar het gaat niet alleen om diegene die later de gemeentelijke kar zouden kunnen trekken. Over de hele linie zijn er mooie dingen te zien. De jongeren in Feldkirchen helpen bij de muziek tijdens de dienst, hebben zelf een keer een dienst georganiseerd, nodigen bekenden uit, bereiden jeugdavonden voor. 
Groei 

Vooral het laatste jaar is het hard gegaan, vertelt Stolk. Toen ze in Feldkirchen kwam wonen, trof ze een gemeente aan die sliep. Door allerlei problemen was de gemeenteopbouw gestrand. Dat is nu wel anders. ,,Bij de tieners en de jeugd zie ik heel duidelijk groei.’’