9 januari 2009 - Friesch Dagblad...

Israël en Gaza 
Column Willem J. Ouweneel in het Friesch Dagblad

Als het weer eens hommeles is in Israël, zijn het voor christenen buiten de regio zware tijden. Waar moeten hun sympathieën liggen? Voor sommigen is dat heel eenvoudig: Hamas is de schuld van alles. Israël heeft zich eenzijdig uit Gaza teruggetrokken, en wat krijgt het daarvoor terug? Stank voor dank. Sinds 2005 zijn er al 6000 raketten op Israël terechtgekomen. Wat kunnen de Israëliërs anders doen dan terugslaan, en flink ook, om aan die rakettenschieterij een eind te maken? Dat daarbij burgerslachtoffers vallen is de eigen schuld van Hamas, dat Palestijnen als menselijk schild gebruikt om het medelijden van de wereld op te wekken. Hamas verkondigt bovendien openlijk dat zij op de vernietiging van de staat Israël uit is; daar kan Israël slechts keihard tegen optreden. Dus moet onze volle sympathie bij Israël liggen, dat ook nog eens het aloude volk van God is.

Voor andere christenen ligt de zaak al even eenvoudig, maar dan wel precies omgekeerd: Israël is de schuld van alles. Sinds 1967 houdt Israël de Westoever bezet, heeft daar voortdurend nieuwe nederzettingen op gebouwd en gaat daar nog steeds mee door. Het hemd is nu eenmaal nader dan de rok, dus moet onze sympathie eerder bij de vele christenen onder de Palestijnen liggen dan bij de Joden. Sommigen van die christenen getuigen hoe Israël eenvoudig land van hen afpikt om daar nederzettingen op te bouwen zonder dat ze zich daartegen kunnen verweren. 

Hermetisch 

Wat Hamas betreft: die beweging is op zuiver democratische wijze aan de macht gekomen (mede dankzij de corruptie van Fatah), en wat je ook op Hamas aan te merken kunt hebben, het is ondemocratisch van Israël om te proberen een democratisch gekozen regering te vernietigen. Dat Hamas raketten op Israël afschiet, is natuurlijk niet goed, maar probeer je eens in het denken van de Gaza-Palestijnen te verplaatsen: de Gazastrook, waar op elke vierkante kilometer gemiddeld 4700 mensen opeen gepropt zitten, is door Israël hermetisch afgesloten. Het leven daar is uitgedraaid op een humanitaire ramp, nog vele malen verergerd doordat het leger de Gazastrook is binnengevallen. De enige baptistenkerk in de Gazastrook is door een Israëlische luchtaanval beschadigd. 

Hoe je ook tegen de situatie aankijkt, de christenen daar zijn altijd op bijzondere manier slachtoffer. Ultraorthodoxe Joden zijn fel tegen de christenen gekant, vooral tegen de zogenoemde Messiasbelijdende (dit is Jezusgelovige) Joden. Extreme moslim-Palestijnen zijn al even fel op de christenen gebeten. De christenen in de Gazastrook voelen zich veel meer bedreigd door radicale moslims dan door Israël. Sinds Hamas in de Gazastrook de baas is, heeft een aantal christenen het gebied verlaten; er zijn er nog maar een paar honderd over. In oktober 2006 werd de eigenaar van een christelijke boekhandel van het Palestijnse Bijbelgenootschap door moslimextremisten vermoord. Een jaar geleden bliezen radicale moslims een christelijk centrum op. 

Al helemaal moeilijk hebben evangelische christen-Palestijnen het die in de bijbelse profetieën aangaande Israël geloven. Op de Westoever lijden zij ten eerste onder de Israëlische bezetter, net als de andere Palestijnen. Ten tweede lijden zij onder de doodsdreigingen van radicale moslims, net als de andere christen-Palestijnen. Ten derde lijden zij onder de gevestigde kerken, die op evangelische christenen neerkijken. Ten vierde lijden zij onder evangelische voorgangers die niets van Gods beloften aangaande Israël willen weten en hun kwalijk nemen dat zij het volk (niet de staat!) Israël zeggen lief te hebben omdat het Gods volk is. 

Politiek gesproken lijkt er maar één oplossing te zijn: Israël zal (verreweg het grootste deel van) de Westoever moeten verlaten en de stichting van een Palestijnse staat op de Westoever en in de Gazastrook moeten toelaten, uiteraard met krachtige internationale veiligheidsgaranties. Tegelijk geloof ik dat die Palestijnse staat er nooit zal komen, omdat ik niet inzie hoe Israël en de Palestijnen het ooit eens zullen kunnen worden over Oost-Jeruzalem en de Tempelberg. Uiteindelijk zou alleen de komst van de Messias wel eens de oplossing in deze uitzichtloze situatie kunnen zijn.

Prof. dr. Willem J. Ouweneel doceert aan de Evangelische Hogeschool in Amersfoort, de Evangelische Theologische Faculteit in Leuven en de Evangelische Theologische Academie in Zwijndrecht en is auteur van vele boeken op het terrein van theologie en filosofie.