|
28 november 2009 -
Verslag Gemeenteleidersbijeenkomst van de Vergadering van gelovigen
14 november ligt al weer geruime tijd achter ons - maar 't leek de moeite waard om er een kort verslag van aan te bieden. Het was gewoon GOED. En 't is ook goed dat jullie dat allemaal weten, het mag bekend zijn - dus geef het eventueel aan anderen door.
Hartelijke groet,
Henk
Henk Medema
Postbus 113
Emsterweg 96
8171PK Vaassen
0031 578 574867
0031 578 573099 fax
0031 653 194212 cell
henk@medema.nl
www.medema.nl
28 november 2009
Gemeenteleidersbijeenkomst in Utrecht 14 november
Wat zijn wij nu: oudsten, opzieners, leiders? Misschien juist wel gewoon broeders. Of ook: mensen die elkaar en de Heer dienen. In veel ‘vergaderingen’ wordt het hardop gezegd wat ze zijn, en vindt er een ‘bevestiging’, of een aanstelling, of een inzegening plaats.
Hoe dan ook, op 14 november 2009 kwamen we bijeen, in ‘Het Eykpunt’ in Utrecht. Het initiatief voor deze en de voorgaande samenkomst was uitgegaan van Hans Arentsen, Henk Medema, Jan Simmering en Thijs Zaal (in alfabetische volgorde). Er waren geen voornemens om besluiten te nemen. Er was wel het verlangen om serieus met elkaar te spreken, als verantwoordelijke mensen in gemeenten van eenzelfde traditie, de ‘vergaderingen van gelovigen’. Het verlangen ook om concreet uit te wisselen: hoe loopt dat bij jullie? Hoe pakken jullie dit of dat probleem aan – of kennen jullie dat niet? Waar liggen bij jou in de gemeente de grootste uitdagingen, en hoe pak je die aan?
We waren er, zoals Thijs Zaal (Bolsward) aan het begin zei, als vrienden. We wilden als mannen en vrouwen – want in sommige gemeenten functioneren echtparen in de leiding – met elkaar openhartig spreken.
Daarom had het onderwerp van Hans Arentsen (Apeldoorn) te maken met de vraag wat de leidinggevende functies in de gemeente nu precies zijn, oudsten (opzieners) en dienaars. Hij liep met ons door wat het Nieuwe Testament daarover te zeggen heeft, rekening houdend met de geschiedenis en de cultuur. Oudsten zijn nodig, in welke cultuur je ook leeft. God verwacht van ons dat we allemaal dienende mensen zijn, maar de term ‘diakenen’ duidt op specifiekere diensten, die in onze tijd vaak anders zijn dan in de Handelingen. In het daarop volgende gesprek merkten we dat een formele, ambtelijke invulling van de termen ons niet echt verder helpt, maar dat we wél veel meer gemeenteleden zouden willen vinden die hun schouders ergens onder zetten.
Jaap Fijnvandraat (Eindhoven) en Jaap Vergouwe (Woesten (B)) deelden met ons wat op hun hart lag ten aanzien van de bijbelstudie-conferenties die nog steeds plaatsvinden, met name die in Amerongen, en vertelden dat er gekozen was voor een ander concept, waardoor het onderwijs én de praktische levensinvulling beter tot hun recht zouden komen. Ook daarover kwamen we tot een openhartige gedachtenwisseling.
Er was ruimte voor lofprijzing en gebed. En ’s middags nam Jan Simmering (Heelweg) het thema op van de noodzaak van Gods hulp in ons oudstenschap, en de eerlijkheid en kwetsbaarheid die kenmerken zijn van geestelijke communicatie. Nederigheid én strijdbaarheid werden geďllustreerd door het voorbeeld van de helden van David. Er volgde een zeer levendige discussie op, met toespitsing op de praktijk van geestelijk leiderschap.
Wij namen afscheid met de hoop elkaar (en misschien nog anderen) na niet al te lange tijd opnieuw in deze informele setting te ontmoeten.
|
